‘Allez, Maurice, dat ziede na toch zelf!’

Maurice zag niks zelf. Hij had zich net in een jasje gehesen dat hem vele maten te klein was, maar het kon hem ook niet zo heel veel verdommen. Omdat kinderen en kleinkinderen nog eens op bezoek kwamen om de obligate nieuwjaarsbrieven af te stamelen en te stotteren, hopend op een vette nieuwjaarsbeloning, moest hij nodig in het nieuw gezet worden.

Hij werd gemonsterd door de echtgenote die hem naar dit hellegat meegesleurd had en meewarig bekeken door de elegante en uiterst professionele verkoopsnicht van dienst, die het  hopeloze van de styling-onderneming al lang begrepen had en dus gezwind de kant koos van de echtgenote. Mercantiel de betere beslissing.

‘Ik heb anders nog wat gilets en debardeurs, als mijnheer niet graag een vestje aandoet. Maar ik moet wel zeggen dat het afkleedt! Echt wel. Misschien met een geribde fluwelen broek eens proberen? Dat geeft er zo wa ne chique country look aan!’.

Maurice keek, zag en besliste. Vooraleer ze hem hier volledig in tweed en aardetinten zouden transformeren. knikte hij manmoedig naar het wijf en sprak de gevleugelde woorden ‘Wat wilt ge dat ik aandoe?’ De strijd gestreden, de veldslag verloren,  nu kwam het er op aan zo snel en goedkoop mogelijk terug buiten te geraken met zo min mogelijk nutteloze vestiaire artikelen.

Het deed mij denken aan mijn vader, nochtans een ijdele man, die op een bepaald moment ook de brui gaf aan het uiterlijke. Hij mompelde dan vanachter zijn krant ‘Breng mij maar een kostuum mee, en zorgt dat er een broeksband bij zit zodat ik het wat kan aantrekken als het niet past’. Vanaf dan werd hij pas echt vormeloos.

Mannen in kledingzaken, ze gedragen zich als onwillige nerveuze paarden die moeten getemd worden.  Niet als ze alleen zijn, maar daar stoppen ze mee, vanaf een bepaalde leeftijd. Dan nemen ze moeder de vrouw mee (of omgekeerd), omdat ze de discussies beu zijn, omdat ze niet meer vertrouwen op het eigen oordeel of gewoon omdat ze moeten.

Het laatste beetje wildheid wordt er uit gepast en gemeten, ze stribbelen wat tegen maar zien ten lange leste het futiele van het verzet in. Uiteindelijk wordt iedereen getemd…