Het was toeval. Ik liep een goede vriend tegen het lijf. Een man met mooie principes, uitgesproken zachtheid in zijn omgang met mensen, een schoon exemplaar. Ik was op zoek naar koffie.
De stad waar wij beiden ons thuis voelen, heeft een breed scala in de aanbieding. Van hipsterbar tot ballentent. Het kan allemaal. Zelf voel ik me niet geroepen om de hermetische bolwerken van verfijning, upcycling en het betere designwerk meteen te frequenteren. Ik heb er niets tegen maar als het snel moet gaan en ik doe het toch alleen maar om te werken, dan volstaat een kop koffie met een speculooskoekje. Gezellig! Ik hoef me niet meteen de kop te willen breken over zuren, frisheid en wat dies meer nog weze.
Mijn contact, vriend, held is echter uit het juiste hout gesneden. Dat hout zal zelfs een naam hebben, maar ik waag me er niet aan, omdat ook hout tegenwoordig nooit zomaar hout is. We stapten dus een echte koffietempel binnen. Grove tweed, obscure jassen, vermoeid textiel. Uiteraard veel macbooks en iphones, baarden en moeilijk uitziende drankjes. Ik bestelde koffie en hij thee. Gewone koffie, gewone thee. Niet te moeilijk. De woorden ‘slow drip’ zijn nergens gebruikt. De conversatie was aangenaam.
Ik ben een frutselaar. En nogal tactiel. Mijn vingers spelen voortdurend met alles wat zich op de tafel bevindt, en ook met de tafel zelf. En ineens voelde ik iets aan de tafelrand. Het gaf wat mee, het voelde zacht aan, nog net. Een stukje kauwgum, dat er – net zoals vroeger op school – discreet onder de tafel geplakt was.
De vorige bezoeker dus. Ik stel hem mij voor met man-bun en wellicht ook een geruite broek. Een boek onder de arm van Zuid Kroatische designers uit het interbellum. En toch ‘een chicklet’ onder de tafel gekleefd.
Het geeft iets menselijks aan het fenomeen. Als ze kauwgum onder de tafels laten, dan zullen ze allicht ook wel stiekem veestjes lossen op feestjes. Dan pissen ze ook wel eens op de rand van de wc-bril en zullen ze ook al wel eens in hun neus pulken om een mooi groen snotballetje te draaien!
Kom hier jongens, jullie horen er bij! Volledig!
Straf zeg, werkt die uitbater uren aan een special feeling generator en noem jij dat mooi even “kauwgum onder tafel plakken”. Die tafel is straks een fortuin waard.
Maar als dat hipsters-sjieken zijn, zullen dat wel geen gewone kauwgumrestanten zijn. Eerder kauwgum gearomatiseerd met dauwdruppels van bergmunt uit de Apenijnen, of met stuifmeelkorrels van een Orchidee uit NIeuw-Zeeland of zo.
Er moet een verschil zijn, niet?