Ik maak mij zorgen. Om u, beste lezer. Ik merk uit een aantal reacties dat het misloopt en ik weet niet goed hoe ik daar mee om moet gaan. enerzijds heb ik geen zin om de betovering te verbreken. anderzijds wil ik u ook niet voor de gek houden.  Maar het belangrijkste van al, ik wil ook niet dat u denkt dat ik een bijzonder spannend leven heb. Een woest, vuil leven misschien zelfs. Dat is het niet ik heb gewoon een levendige fantasie, meer niet.

Het is mij de laatste tijd al meermaals overkomen dat ik gecomplimenteerd word, of men mij vragen stelt over één of ander schrijfsel, waarin ik vertel over een situatie, of een kleine gebeurtenis. Los van het feit dat dat mijn ego streelt, echt waar, heb ik er ook een probleem mee. Het zit namelijk zo – en dit zal voor sommigen als een schok komen – ik schrijf fictie. Fictie! Het is niet allemaal echt!

Soms is het compleet verzonnen, soms een beetje, soms is het volledig waar. Dat maakt het nog moeilijker. Wat meestal gebeurt is dat ik iets klein zie, zoals een straatveger, een oud koppel bij een wijnboer, en daar iets bij fantaseer. Ik laat mijn gedachten de vrije loop (u zou het ook eens moeten doen, of wellicht doet u het al, en weet u wat ik bedoel) en bedenk al eens een situatie of een zin, of een dialoog, en daar bouw ik dan een stukje rond.

Allicht zijn er nu een aantal onder jullie, die zich geschoffeerd of beledigd voelen, omdat ik dit soort trivia deel en eigenlijk niet hoef uit te leggen. Maar zoals in het geval van het examenmeisje, waarbij mij de vraag gesteld werd wie het dan wel was, vind ik het te riskant. Voor je het weet verdenkt men mij van oneerbare bedoelingen. Ik heb daar gewoon een verschil in nonchalance en houding vastgesteld bij een hele klas, en het teruggebracht tot één meisje, één jongen. Maar die bestaan niet echt … echt waar niet!er was wel een meisje met een rode sjaal, en eentje met een bruine sjaal, maar ik heb bijvoorbeeld niemand gezien met een roze pennenzak…

Dat hele proces heeft overigens ook niet geleid tot het uitschrijven van een tekst, terwijl ik eigenlijk toezicht moest houden (jaaaahh, zo ver gaat het tegenwoordig, zo voorzichtig moet je zijn!), da’s een vluchtige notitie op het moment zelf. Meer niet.

Omdat ik geen zin heb in de misverstanden die er rond kunnen ontstaan, en omdat ik anderzijds wel zin heb om bij momenten volledig uit de bocht te gaan in een verhaal, ga ik er vanaf nu – op aangeven van de K-woman, die bekend staat om haar lucide ideeën – ook een ‘fictie tag’ bijzetten, zodat dat duidelijk is.

Als u mij in de toekomst hoort vertellen over mijn nieuwe vriendje, en mijn fantastisch luxueus leven, weet dan dat het leugens zijn. Ook als iemand anders ze over mij zou vertellen, overigens. En nu ga ik een eind rennen, om aan mijn conditie te werken, want mijn tempel schreeuwt om endorfines…

Zie je.. dat laatste was ook een beetje fictie. Het zou kunnen dat ik ga rennen, maar er schreeuwt hier niemand om endorfines, ik moet gewoon zuipers- en vreetvet wegkrijgen.