Ik geef het toe. ik heb het er knap lastig mee gehad. En in alle eerlijkheid, ik ben dan ook nog eens zo een mietje dat ik ineens geen zin meer had in schrijven. Niet omdat ik het niet graag doe, maar omdat ik begon te twijfelen, of a) ik het wel kon b) er überhaupt iemand in geïnteresseerd was. Vandaar dat het hier zo stil bleef.
De “weekend blog awards”. De arrogantie die mij eigen is, had er al voor gezorgd dat ik me weinig of geen zorgen maakte over een nominatie. Ik weet dat het een spelletje is en zo, en niet belangrijk, maar toch… Meedoen betekent ook dat je wil winnen, daar moet je niet flauw over doen. En om dan de allerlaatste van de finalisten te moeten worden??? Dat hakt er in. Wat ik de voorbije jaren bijeen geschreven heb, de appreciatie die ik her en der kreeg, ook het feit dat ik er soms zelfs voor betaald word, het viel allemaal in het niet bij die ene vaststelling : ze moeten je niet, je kunt het niet! Of tenminste, je kunt het niet zo goed als je soms zelf denkt. Pijn! En dat uitgerekend in het jaar dat ik me voorgenomen had om gewoon voor mijn plezier te schrijven…
Is het des mensen dat we onze successen sneller weg relativeren dan onze mislukkingen? Of heeft het te maken met dat eeuwige twijfelen. Omdat het niet vanzelfsprekend is? Iemand zei me onlangs nog dat ze zich bij hem in het bedrijf vrolijk maken over mijn mails omdat ik bij ieder ingezonden stuk bezorgd ben over het feit of ze’t wel goed gaan vinden. ‘Hij zou toch stilaan moeten weten dat – als’t niet goed is – we dan ook stoppen’. Maar daar heb je – of ik, in dit geval – niet genoeg aan. Teveel naar buiten gekeerd wegens onzelfzeker, te weinig vertrouwen. De mens is een raar beestje. En ons gepruts blijft langer hangen dan onze schamele successen.
Maar ondertussen is het over, en begin ik er weer aan. Niet in het minst geholpen door de gedachte dat ik binnenkort ook in Nederland te lezen zal zijn. Met een klein projectje weliswaar, maar een fijn projectje! Hopelijk zijn die Hollanders wat liever voor mij, want veel meer kan ik uiteraard niet hebben, in de categorie van vernederingen en misprijzen…
Just! Guidooohh 
Ik heb ook stiekem wat zitten mokken. Omdat ik zelfs niet eens genomineerd word, dat is nóg zieliger. Toch?
En dan gaat dat weer over. En dan doet ge maar weer verder.
Oei.. Hoe kan dat?
Het is mij een raadsel.
Dat die andere blogs misschien mooier zijn, professioneler zijn, een deftiger taalgebruik hanteren en regelmatiger posten, heeft er vast niks mee te maken, laten we het daar maar gewoon op houden.
niks van aantrekken en voortdoen!
Het is mààr een uitslag en je bent een man (competitiedrang zit jullie in het bloed). Dus, niets van aantrekken, voor mij is het is elke keer weer leuk en uitkijken om je schrijfsels te lezen!
En volgend jaar ga je er toch gewoon weer voor! 🙂
Zal u leren, de vrouwen discrimineren 😉
Och jong! 🙂
mag ik er mee lachen of is het daarvoor nog te vroeg 😉
Je moet er mee lachen! Absoluut 🙂
Gij zult niet stoppen met schrijven! En als je toch zou durven, dan kom ik persoonlijk je tien vingers vastkleven aan een toetsenbord. Alzo zult gij mij blijven voorzien van geniale tekst, weliswaar beperkt tot een palet van tien letters.
Ja, ja… Gemakkelijk gezegd he.. Voor een winnaar :-)) congratz btw, is er die avond niet meer van gekomen
Dance like nobody’s watching; love like you’ve never been hurt. Sing like nobody’s listening; live like it’s heaven on earth and write like you’re Guidooooh! – To hell with the awards, we love what you are doing!
Wel, wel, vrij veel gelijkaardigheden met m’n laatste blog post. Het leeft. De ‘creator’ heeft het blijkbaar lastig dezer dagen van zielloos gewauwel en de ‘curator’.
Ik schrok eerlijk waar dat jij de laatste was! Blij dat je tikje je niet meer weerhoudt van terug tekst neer te tikken 🙂
Guido vent, waar ga je in godsnaam al die bloemen zetten? 🙂
Who’s a happy boy now? Keep up the good work!
En uitslagen…zie het als een opiniepeiling, die zijn ook altijd fout 🙂
Als finalist die in de categorie travel ook ergens aan de onderkant van de ladder hing, ben ik toch wel wat verrast door jouw reactie. Uiteindelijk draait het in de blogawards vaak om wie de meeste social media contacten heeft, wie de gewaagdste uitspraken doet, wie de mooiste layout heeft, kortom, wie het hardst roept. En uiteraard, als je geselecteerd bent, hoop je altijd op een podiumplaats. Ijdelheid is eigen aan bloggers, anders zou je je mening niet op het interwebs willen verkondigen.
Maar persoonlijk lees ik die toppers minder graag. Meer dan eens – pas op er zijn uitzonderingen – wringt tijdens het lezen soms het schoentje of iets gemeend is of eerder genoteerd is om meer bezoekers te genereren.
Kabbelen doorheen een schoon valleitje is vaak beter voor je gemoed dan afdonderen op de waterval.
Nu ja, zegt plaats 8 he.
😉 dank voor je reactie. ’t is een les in de nederigheid.
Ik ben het 100% eens met deze nummer 8! 🙂
Ik lees u graag, is dat al niet genoeg?
Ja, natuurlijk, maar waarom moet dat altijd zo lang duren eer je dat zegt, en moet ik er dan echt altijd om vragen??? ik heb dit stukje vanochtend geschreven… ’t is al bijna 15u, ik ben ook maar een mens hè. 😉
Creativiteit wordt niet gecrëeerd door vrijheid en schouderklopjes maar net door het gebrek eraan! De beste ideeën en schrijfsels ontstaan door het ontbreken van, het missen, … Ik probeer u dat bij te brengen. En gaan we dan nu en pint pakken?
Mocht het een troost zijn: ik heb – los van alle Weekend Blog Awards dingen in deze wereld – ook serieus last van een dipje…
Reality is a bitch. Af en toe ne keer goe mee u muile tegen de vloer gaan, kan wonderen doen.
Zolang het een verkleinwoord blijft is het OK 😉
Schrijven doe ik in de eerste plaats voor mezelf.
In competitie gaan ook.
En ik heb geleerd dat winnen leuk is, maar dat verliezen part of the game is 🙂
we zijn zo grootgebracht / opgevoed. thuis, op school en op het werk: altijd focussen op wat mensen niet goed kunnen ipv waar ze wel goed in zijn. het zit in onze genen. net zoals schuldgevoel. blame it on the church.
true… en ideaal ook dat we’t op de kerk kunnen steken! 😉
hebben we ook geleerd. altijd een schuldige zoeken. de kerk als schuldige zoeken hebben we onszelf aangeleerd ( voortschrijdend inzicht ).
heerlijk 😉
Iets wat je graag doet, doe je meestal goed. Dus zolang je graag schrijft… keep it coming! Liever zo dan die egobloggers :).
Het gaat er toch vooral om ‘dat je het graag doet’? Finalist is top! Er zijn meer dan voldoende mensen die je graag lezen. Waaronder ik.
Trouwens, zo heb je weer een doel: Kick ass next year!
Het gaat “alleen” om graag doen. Maar zoals ik al op twitter zei, ik vind het voor mezelf een vreemde vaststelling dat ik altijd en overal bereid ben om van alles een wedstrijd te maken om me nadien te verbazen over hoe ik me dat aantrek als ik dat dan ook nog eens verlies 😉 meer is het niet. dank voor je reactie.
Hallo Guido,
ik kan alleen voor mezelf spreken, maar weet dat ik eigenlijk altijd met prettige verwachting naar jouw stukjes uitkijk omdat ik ze gewoon goedgeschreven vind en omdat dat ze altijd wat losmaken. Daar zal geen award-klassement wat aan veranderen.
😉 dank je Johan… ’t is een beetje zoals golf spelen… in mijn hoofd ben ik een god, de realiteit van het terrein bewijst iets anders.
Het is iets des mensen en ook iets van alle leeftijden want ik heb er net zoveel last van. Je schuldig voelen terwijl je in feite niets fout deed, het is minstens een wekelijks fenomeen alhier. Ik denk bij successen vaak van ‘geniet er nu eens van’ en dat lukt dan wel maar vaak ook maar tot er een kleine twijfel komt. Twijfel is een groot venijn. Nu ja, ik lees jouw schrijfsels graag dus doe gewoon zo verder. Het is ook maar een wedstrijd en over het al dan niet appreciëren van schrijfstijl valt toch geen objectief oordeel te vellen… 🙂
Gisteren hoorde ik een quote van Ray Manzarek over muziek maken. Hij zei dat je altijd muziek moet maken omdat het op dat moment leuk is. En soms blijkt dat dan muziek te zijn die heel lang meegaat, maar dat is bij The Doors nooit een reden geweest. Denk dat ze daarom zo’n eigenzinnige muziek gemaakt hebben, ondanks het succes.
Dus blijven bloggen voor het plezier man, wat er bij komt gewoon vanuit een Zen-perspectief bekijken en van genieten. Of op grommen. 😉
so true!
Hoi Guidoooh,
willen we eens blog statiestiekjes vergelijken? ik ben zeker dat je direct veel beter voelt
y
Op 22 mei 2013 10:43 schreef Just! Guidoooh
statistiek is mechanisch hè, maar je hebt misschien wel gelijk 😉