Het gaat niet goed met de zakelijke wereld. Maar dat is natuurlijk een persoonlijke mening. Ik was onlangs op een marketing bijeenkomst. Normaal gezien doe ik daar niet meer aan mee, omdat ik er moe van word, maar deze keer moest ik een verhaaltje vertellen (over hoe je nu precies verhaaltjes moet vertellen). Dus kon ik niet anders. Met veel plezier overigens, omdat ik er nog wel wat oude strijdmakkers tegen het expanderende lijf liep. Mijn generatie was erg bourgondisch en dat is er helaas aan te zien.

Wat mij echter nog veel meer opviel, was de ontzettende inflatie van slechte schoenen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het helemaal ‘ok, vet cool’ dat jonge, slanke snaken met de voetbedekking van hun keuze rondlopen. Converse, Vans, weet ik al niet , wat ze aan hebben. Daar ligt het probleem niet, dat zijn immers geen schoenen.

Ik heb het ook niet over dames en hun fleurige niemendalletjes, die alhoewel duur niet altijd van onbesproken kwaliteit zijn (de schoenen hè). Het weze hun gegund en het maakt deel uit van hun zijn. Al blijf ik een traditioneel verdediger van het aloude adagium ‘een vrouwenbeen is pas af als er een hakje onder staat’. Op gevaar af alle feministes nu over mijn nek te krijgen, dat is gewoon esthetisch genot. Meer niet.

Neen, dan de mannen, of tenminste, diegene die nog iets aanhadden wat op een kostuum leek. Ik kan me voorstellen dat zo’n ‘fashion mens’ een statement maakt met een mooi gesneden pak, leuke stof, een Paul Smith hemdje en dan daaronder nonchalant weg een paar gympjes. Maar als je dat niet bent, en je moet naar een publiek gebeuren, doe je dan niet  beter echt een keertje je best? Wat is er mis met een mooie Engelse of Italiaanse brogue? Geloof het of niet, er zijn zelfs prachtige Duitse schoenen (Heschung). Het schijnt zelfs dat dat Franse schoenen zijn.

Heeft er dan echt niemand uitgelegd gekregen dat crèpezolen, type bordeelsluiper, of godbetert het gebruik van kleurige zolen niet echt zo verfijnd is?  I kid you not, ik heb mensen gezien met helder blauwe zolen op de onderkant van hun zwarte schoenen. En dat waren niet meteen de meest modieuze types.  Ik snap wel dat je een beetje comfortabel schoengerief zoekt om een hele dag op te staan, maar ons oog wil ook wat!

Uiteraard geef ik grif toe, dat ik wellicht een buitenbeentje ben, ik houd van mooie schoenen, genre Church, (wijlen) Noble Blue, Heschung, en ja ook Ambiorix. Vreselijk overigens hoe iemand de opmerking maakte dat ze er niet van op de hoogte waren dat Ambiorix nog andere dingen maakte dan het soort Mephisto achtige ‘sensible shoes’. Onverslijtbaar, en degelijk. Mij doet dat pijn, omdat het een mooi merk van bij ons is.

Dus, Heren, in plaats van fantasieschoentjes te kopen, doe iets degelijks aan uw voeten. Iedereen zal er u om lonen!.

En ja de foto boven deze post is van mij. En ja, ik houd van zwarte schoenen, en ik poets ze zelf omdat ze daardoor nog mooier worden.