Het jaar is nog maar net begonnen. ik stuur geen nieuwjaarskaartjes, of briefjes. Maar ik wil wel dat het jullie in 2017 erg goed vergaat. Dit is dan maar zo’n beetje mijn nieuwjaarsbrief, met goede voornemens.
Ik zag veel van de normale wensen passeren. Warmte, succes, geluk, goede gezondheid. Het werd gehoopt en gewenst. Misschien volstaat dat niet. Hopen en Wensen. Misschien moeten we Durven en Doen.
Wat is er nodig om te durven en te doen? Het opzijzetten van angst. Veel van de stukjes die ik hier of elders pleeg krijgen regelmatig commentaren die wijzen op een gebrek aan durf. ‘Ik wou dat ik dat ook zou durven’, ‘Het is zo herkenbaar, maar ik wil mijn gouden kooi niet meteen verlaten’… En nog van dat.
We hebben schrik. Schrik om onze mening te uiten. Schrik om te tonen wat we werkelijk voelen voor elkaar. Schrik om bepaalde materiële welstand in het gevaar te brengen. Schrik om zekerheden op te geven. Schrik om datgene te doen waar we echt goed in zijn, waar we echt zin in hebben. Wie zegt dat dat niet normaal is, is een heel klein beetje een idioot. Maar iedereen kent ook het weldadige gevoel, eens je een stuk schrik achter je gelaten hebt en toch doorzette.
Succes en vreugde volgt uit passie en geloof in eigen kunnen. Succes is niet het gouden horloge dat je krijgt voor moed en zelfopoffering, na twintig, dertig, veertig jaar bij dezelfde werkgever of in dezelfde branche. Succes komt ook niet automatisch. Plat gaan, mislukken en daar geen schrik voor hebben, omdat het er bij hoort. Rechtkrabbelen en opnieuw beginnen, maar dan anders. dat hoort er ook bij. Daar heb je durf voor nodig, en daar moet je je angst voor opzij zetten. Zo simpel is het meestal.
Mag ik u dus met zijn allen een welgemeende dosis geloof in eigen kunnen en het opzijzetten van uw persoonlijke demonen en angsten aanreiken? En doe daar vervolgens iets machtigs mee, waar iedereen blij van wordt.
Een mooie wens. Een beetje bravoure doet een mens nooit kwaad
Da’s een mooie wens, dank je wel.