Ik kom uit een Vlaamsnationaal nest. Laat het geweten zijn. Bij ons thuis werd er altijd meesmuilend gedaan over de ‘tsjeven’. De CVP vroeger, CD&V nu. Een machtspartij en ook een partij van en/en/of/of… standen, machtsblokken, belangenverdedigers, er moest altijd geschipperd worden, een beetje de mening naar de wind zetten, hoe het allemaal uitkomt.

Ik moest er aan denken toen ik vorige maandag naar het bedenkelijk schouwspel staarde in Ter Zake. Een glibberende Dewinter, die poker speelde met zijn antwoorden, een kontdraaiende Van dermeersch en een Kathleen Cools die  zich geen meester zag over het verhaal, om de pieren uit de neus te halen van die twee.

Gelukkig werd ze daar in bijgestaan door vriend Gerolf, die zijn kans zag om gram te halen, en oh zo verwoed pogingen doet om nu eindelijk een respectabel politicus te zijn.

Het was stout van Filip. En Filip vond op zijn beurt dat hij niets verkeerd had gedaan, want dat anderen ook wel eens naar communistische landen waren gegaan, waar het ook niet allemaal rozengeur en maneschijn was. En waar de mensenrechten ook met de voeten getreden werden. Iedereen was tegen hem, en hij was al lang genoeg in de politiek om te weten wanneer hij genaaid werd. Ironisch toppunt was de klaagzang over het gebrek aan respect voor de rechtsregels binnen zijn eigen partij. Really?

Iets later was het de beurt aan Van Grieken om zijn zegje te doen, in een ander programma weliswaar. Stel je voor dat ze het rechtstreeks voor de camera’s hadden moeten uitvechten.

De term fatsoenlijk rechts viel… dat hebben we nog al gehoord. Deze keer kwam het uit de mond van de man die ‘fatsoenlijk fietsend rechts’ tijdens de grote cultuurmanifestatie rond Brussel tegen de grond werkte. Dat was toen maar ‘een grapje’. Een bedenkelijk grapje, van de heimelijke soort, maar bon.

Ook hij draaide zich in honderd bochten om toch maar niet alle deuren achter zich te sluiten. Want het soortelijk gewicht van De Winter binnen zijn partij is nog steeds erg groot. En ja, ze dromen van een terugkeer, onze rechtse rakkers. Ze winnen immers overal in Europa. En dus mag er wat gedraaid worden met de konten. En mag er een heus ‘tsjeven ballet’ opgevoerd worden, waarin ook Frank Van Hecke nog laat zijn gram kwam halen.

Een weerzinwekkend en onverkwikkelijk verhaaltje, om toch maar geen gezichtsverlies te laten lijden en stemmetjes te winnen. Wie de speech van De Winter gehoord heeft zou dit op zijn minst een gemiste kans mogen noemen om misschien echt fatsoenlijk rechts genoemd te worden. Een rechtlijnig standpunt –  waar ze zo trots op zijn – dat kwam er niet.

Een mens zou nog bijna respect krijgen voor Wouter Beke, de  meester strateeg van eerdergenoemde partij die bijna geen streken meer laat zien. Behalve dan misschien Kris Peeters ineens laten opdraven in Antwerpen, maar dat is weer een volledig ander verhaal.