De Morgen wou er liever niet aan, wegens niet strokend met hun opinie over vrouwen en uitbuiting, waarvoor alle respect. Dus heb ik hem maar hier geplaatst… Met als voordeel dat ik er ook nog een prentje bij kan plaatsen

U vraagt zich allicht nu al af wat de maatschappelijke relevantie is van een stuk over ‘Vlaanderens bekendste hoer’, zoals ze zichzelf graag omschrijft. Die ligt op verschillende vlakken.  Een tijdje geleden werd in De Morgen, in een artikel van Saskia De Coster, een discussie gevoerd over prostitutie en het verbieden ervan.   Ik was het daar wel mee eens. Het weerwerk van iemand uit het vak, die het daar niet helemaal mee eens was, werd niet of nauwelijks gehoord. Dat op zich is al jammer. Het lijkt mij dat alle stemmen in het debat moeten gehoord worden.  Anders is het nogal betuttelend. De speelvogel in mij heeft er dan ook niet beter op gevonden om eens met Hot Marijke te gaan babbelen. Een mens moet al eens iets over hebben voor zijn job!

Ik ken @hotmarijke van op twitter.  En ik ben echt niet de enige die haar volgt. Een heleboel uiterst respectabele mannen en vrouwen doen dat. En dat is meteen het tweede aspect van het hele verhaal.  Ik heb niets vandoen met de hoer, maar ik vind ‘de twitter persoon’ best te pruimen.  Ze heeft meer dan eens uitgesproken rechtse standpunten, maar als je haar daar op aanpakt, dan volgt er een gedachtewisseling en in veel gevallen ook gewoon een verontschuldiging of de vaststelling dat onze standpunten erg ver uit elkaar liggen. En dan laten we het blauw-blauw.  Het getuigt van een maturiteit die ik bij vele twitteraars die zogezegd beter opgeleid zijn niet altijd terugvind.

Toegegeven, de vraag die we ons allemaal stelden, doet ze dat wel zelf? Meteen had ik visioenen van een heel marketing team, losse, gewillige, hoogbenige, slimme hoeren die haar twitter account bevolkten.

Een meisje van plezier, dat er enkel op uit is om ons van ons dagelijks zaad te verlossen, dat kan onmogelijk ook nog eens verstandig/ taalvast zijn.

Er is maar één oplossing. “The proof of the pudding is in the eating”.

Niet letterlijk te nemen, er werd niets geproefd of gegeten, maar ik ben  dus wel hoogst persoonlijk een bezoekje gaan brengen aan Marijke in haar optrekje in Knokke.

Vanaf hier kan ik drie dingen doen. Uitgebreid fantaseren over hoe ze me opwachtte. Volledig in rood lak en leer, het zweepje in de hand, en na het stellen van onvoorstelbaar onuitsprekelijke daden kwamen wij tot het houterig en vermoeid neerschrijven van een verslag over deze helleveeg in bed.  Dat is fantasie.

Of ik kan een triest verhaal schrijven over Marijke en haar pooier, een oudere man – mijn leeftijd, schat ik – die haar ongetwijfeld uitbuit en op haar rug leeft, of leeft van wat ze op haar rug binnenbrengt.  Dat is roddel en onjuist. Dat gaan we dus ook niet doen.

De derde optie is dat ik haar neerpoot als een moderne jonge vrouw, een lieve mama en een slim kind dat gewoon in de prostitutie zit omdat mannen nu éénmaal bereid zijn om geld te betalen om van hun geilheid af te raken. Dat ligt dichter bij de waarheid, maar is dan weer broodroof.

Mannen willen immers de hoer zien, die dingen kan waar ze bij hun eigen vrouw niet mee durven afkomen.  Ze willen een vlucht, heel even vertoeven in een fantasiewereld, soms is die goor en niet voor publicatie vatbaar, soms is die uitgesproken triest,  soms is die banaal. Whatever, het zijn niet  echt mijn zaken. Tussen wederzijds toestemmende volwassenen, weet u wel.

Oh ja, ik wil ook niet geweten hebben dat ik blind ben voor de uitbuitingen in de prostitutie. Ik heb het er met hen over gehad, en in de escort en privé ontvangst is dat beeld alleszins te nuanceren. Wat niet betekent dat het onbestaand is in raam- en tippelprostitutie. Waarbij ik me de vraag stel of ‘een verbod op’ zoveel zou oplossen. Alles ongrijpbaar maken, dat is wat het zou doen.

Ik ben – dat weet u ondertussen al – de verbodsbepalingen niet zo genegen.

Terug naar Hot Marijke. De waarheid over de vrouw ligt zoals steeds in het midden. Ze is er perfect in geslaagd om  voor zichzelf een evenwicht te vinden tussen haar publieke persoon en wie ze in het dagelijkse leven is.  Ze is met andere woorden echt.  En ze schudt heel dikwijls met het hoofd als het gaat over hypocrisie  bij instanties en administratie. Hoe men probeert haar te laten opdraven als excuustruus maar dan toch weer net niet, wegens te controversieel.  En ondertussen babbelt ze honderduit over haar plannen, haar toekomst, de eventueel te voorziene moeilijkheden met haar zoontje en de openheid van veel mensen uit de buurt. Soms is dat naïef, soms is dat wat bitter,  maar er is altijd gezond verstand aanwezig.

Echt, discreet en grappig. En ze twittert zelf! De ene dag al verstandiger dan de andere, zoals wij allemaal allicht.  Wat ik wel weet is dat er meer mensen zoals zij zouden moeten zijn. Geen hoeren, maar echte mensen. Dan zou er ook wat minder hypocrisie zijn en wellicht ook wat minder behoefte aan stigmatisering bestaan.