Ik Skype niet graag. Ook al weet ik dat je het beeld kunt uitzetten, het is iets erg vreemd, praten tegen je computer. Call me old-fashioned!  Maar gisteren was het toch erg leuk. Naar aanleiding van een eerder stukje, over bestellen in de horeca met behulp van je smartphone, was ik in gesprek geraakt op Skype met een van de bezielers van het project. Het zou geen Nederlander zijn , hoor ik u smalend denken. Misschien wel, misschien niet.

Ik voelde me er wel erg verwant mee. Je hebt van die mensen die het aplomb hebben om je vanaf de eerste minuut  het gevoel te geven dat je ze al lang kent. Niets te maken met er op los lullen of  vrijpostig te denken dat ze zich alles kunnen permitteren. Veeleer over het treffen van de juiste toon van communicatie en de gepaste openheid.

En openheid, daar gaat het over. Als je het gevoel krijgt dat het klopt, dat je iemand kunt vertrouwen en dat er een soort wederkerigheid zit in de relatie, hoe ‘pril’ die – zelfs zakelijk –  ook is, dan zit het wel goed.  Ik kan me vergissen maar ik denk dat het iets is wat je met wat goede wil kunt toeschrijven aan de ‘internetgeneratie (zo die al bestaat).

De toename van sociale netwerken heeft een principe als ‘sharing is caring’ gebaard. Vanuit het onvermogen om een monopolie op kennis uit te bouwen, werd de sterkte van vele mensen, hun vermogen om kennis of wetenswaardigheden bijeen te sprokkelen en die vervolgens te delen met hun achterban. Een achterban die net door dat delen alleen maar groter werd. En hun positie bevestigde.

Het slaat ook over naar zakendoen en zakelijke contacten. Dat is het intuïtieve verhaal. In plaats van op een idee te blijven zitten, dele het, misschien doet iemand er dan nog eens iets mee.  Heerlijk is in die context het initiatief van Jan Seurinck bij Flanders DC, een idee per dag, wat zowel een ludieke als een ernstige kant heeft. Talloze mensen doen er aan mee en publiceren dagelijks hun idee. Maf, origineel of een embryonaal gouden zakenidee, het maakt niet uit.  Niet alleen een gigantische creatieve bubbel, maar  erg stimulerend om te volgen. Ik ben er zeker van dat daar nuttige contacten en initiatieven zullen uit groeien.

Mijn Nederlandse gesprekspartner – want het gaat nog steeds over hem – vermeldde in die context de term sociaal kapitaal. Een erg boeiend concept, als je er even bij stilstaat. Moeilijk te vatten ook, tenzij intuïtief. En cirkelend rond de premisse dat niet alles altijd in geld of verloning om te zetten valt. Ik kan het wel smaken.

Waar ruilhandel goed vertrouwen ontmoet! Vanuit een bijna naïef optimistische visie. Want het hoeft niet per se naïef te zijn. Precies door het feit dat  alles met de grootst mogelijke openheid gebeurt, beperkt het de kansen op misbruik. Je kunt iemand één keer naaien maar daarna heb je wel je reputatie gemaakt. In deze tijden waar ‘personal branding’ een belangrijke dimensie is van iemands online aanwezigheid, keert zich dat onvermijdelijk tegen je.

Sociaal kapitaal dus, denk erover na, en begin ernaar te handelen, wie weet waar het je brengt.