Wij van de ambulante handel spreken dikwijls af op café. Om te werken, om files te vermijden, afstand te delen. Efficiënt zijn en toch nog goede koffie drinken, het is cruciaal. Onlangs waren we zo ergens beland in een etablissement waar ‘ne Miss America’ stond.
De oudere lezers kennen dat. Een soort gokmachine waarbij je vijf ballen in een zo voordelig mogelijke configuratie moet zien in gaatjes te krijgen. Ik weet nog dat ik als kind eens dacht dat het een flipperkast was (als het er uit ziet als een zebra en het klinkt als een zebra, dan is het waarschijnlijk een zebra). Het centje van mijn oma er in gepleurd om dan ook danig ontgoocheld te zijn over het gebrek aan actie en spel-element. Over het verlies van mijn vijf frank heb ik bittere tranen geplengd en de afschuw voor de saaie machine is gebleven.
We zaten te praten, te discussiëren, te brainstormen. De man plaatste zijn kopje koffie op een tafeltje naast ons en stak twintig euro in de speelbak. Wezenloos en machinaal drukte hij af. Bal na bal. Na drie begon hij wat te schuiven met rasters om te zien of er winnende combinaties in zaten. Nog twee ballen. Van voor af aan. Nadat hij opgewarmd was, stak hij ook nog eens twintig euro in de andere machine. Synchrone verveling. En nog eens. En nog eens. 100 euro er door in een mum van tijd.
Wat bezielt zo iemand? Ik ben helemaal voor de homo ludens. Hoe meer er gespeeld wordt, hoe minder men kankert. Maar dit lijkt mij zo triest. Het is een soort lang volgehouden doodsstrijd. Je weet dat je gaat verliezen, maar ieder klein winstje zorgt ervoor dat je nog wat langer kan blijven proberen. De gelaatsuitdrukking van de man veranderde niet. kon volgens mij ook niet meer veranderen, die stond al jaren zo. En wat bezielt je om daar tijd voor vrij te maken?
Hoe erg moet het met je brakke binnenste zijn om in de voormiddag in één of ander baancafé de tijd te verdoen aan zo’n machines? Waar ben je dan liefde tekort gekomen? ’t Is niet dat zijn vrienden daar zaten, hij was er alleen. Hij maakte het zich ook niet gezellig, met een pintje of zo. Neen een koude kop koffie stond er naast. Waarschijnlijk zijn entreerecht om te mogen spelen…om bezig te mogen zijn.
Het zal nog lang duren eer we alles weten over de fijne raderen in dat soort mensen hun binnenwerk. Het lijkt me zelfs geen fijne verslaving, in vergelijking met vele andere…
Just! Guidooohh 
je kon ook de ‘ tilt ‘ afstellen. bij net iets te hard schudden sloeg de kast dan stil en was het spel voorbij.
als je t mij zou vragen ‘we are all amazing’!
Ik had in een ver en jeugdig verleden ooit het lumineuze idee een eigen zaak op te starten, had het tavern-o-theek gedoopt; en daar hadden we ook zo een bingo-ding staan. Je kon dat dus gewoon afstellen en zélf bepalen hoeveel er werd gewonnen … en inderdaad, dan zijn er mensen die er uren niet van weg te slaan zijn en een klein fortuin in stoppen voor ……….. niets dus.
Vreselijk systeem.. 🙂
Zo een kast is een “bingo” trouwens.
Klopt… Maar in onze streek gebruikten ze meer Miss america 🙂
Miss America is het type, bingo de naam van het machine. Niet alle auto’s zijn Opels. Laat staan Fords. Maar Miss America was wel de populairste Bingo. Heb er jaren verkering mee gehad.
Serieus? Dus jij snapt dat wel zo’n man die aan een ‘kaske’ staat? Ik kom af met mijnen bik en mijne Kodak :-p
Zo alleen in een cafe, dat begrijp ik niet. Wij waren met twee of drie. Altijd met het gevoel het te kunnen halen van het “jasje”. De eerste drie ballen inderdaad achteloos wegschietend. Het lot als het ware de illusie gevend dat het met je kon doen wat het wou. Maar dan, vanaf bal vier, dacht je in te grijpen. Lichtjes tikkend op en met de kast. Flirtend met het moment dat er “tilt” op kwam ( want dat was game over ). Dat moment, bal 4 en 5. Daar deed je het voor. Ooit vertel ik je nog eens over de extra bal. Bal 6 dus. Maar daar ben je nu nog een beetje te jong voor. Later dus. Dan zal je begrijpen wat het is en hoe het voelt om een relatie te hebben met Miss America.
Mooi geschreven Harry eerste 3 waren niet de belangrijkste maar erna !
“some machines just come out of the factory broken”
Schoontje, op veel levels 🙂
Ik lees net dat ik deze blog volg… “along with 3516 other amazing people”. Ben ik even blij dat ik ook “amazing” ben. Aan die speelautomaat ga je me dan ook niet zien. Zo brak is mijn binnenkant nu ook weer (nog) niet.
Just in case, ik vind u ook geweldig! Maar het zijn wordpress woordjes, niet de mijne 🙂