The rise of @mbaeten in twitterland is spectaculair te noemen. En terecht ook. Pretentieloos, op een bevreemdende manier grappig, en met juist dat tikje vitriool om het nooit vrijblijvend te laten zijn. Ik lees hem graag. Ik heb het ook al een keer gezegd, hij heeft eigenhandig een soortement eigentijdse haikoe-poëzie uitgevonden op twitter. Binnen de beperking van de 140 karakters komen er erg rake bespiegelingen, mooie poëtische pareltjes en soms ronduit schofferende opmerkingen.
Daarvoor alleen al, mogen we hem meester-twitteraar noemen. Hoera, Hoera, Hoera.
Wat mij wel stoort, en waar het mij om gaat is de wellicht ludiek bedoelde ‘verkiezing’ van de meest inspirerende twitteraar, door Radio 1, in het radioprogramma Peeters & Pichal. Elke keuze is arbitrair, elke jury zal altijd kunnen rekenen op de spontane, zogezegde objectieve afrekening van de capita-non-selecta. Dus daar gaan we het ook niet over hebben.
Waarover dan wel? Over het proces van Twitter, dat men meende te moeten voeren. Ik denk dat het Bart De Waele (@netlash) was, die in ‘the heat of the moment’ opmerkte dat het weinig zinvol is om de meest inspirerende twitteraar van het moment te kiezen. ik treed hem daarin bij. als je op deze manier met het medium omspringt heb je per definitie bewezen dat je het medium niet echt begrijpt. Het is niet echt ééndimensioneel te noemen. soms is het een café, een erg luidruchtig en snedig café, soms is het een doorgeefkanaal, soms is het een gezamelijk kankerhol, soms is het een bijzonder snel nieuws- en zelfs hulp kanaal. In al zijn beperkingen.
Ik neem mezelf als voorbeeld. Wat doet twitter voor mij. Het is het gedroomde medium om mijn blogposts te verspreiden en de reacties daarop te monitoren, bij te sturen, aan te zwengelen, wat je maar wil.
Daarnaast gebruik ik het om mijn kleine ergernissen, opmerkingen, bespiegelingen, die ik niet in blogposts giet, te kanaliseren.
In derde instantie wil ik al wel eens een interessant artikel lezen en dat delen, met wie dan ook, dus dat zwier ik er ook op.
In vierde en vijfde instantie gebeurt het omgekeerde, mits goed gestructureerde lijsten ben je perfect in staat om te volgen wat er zoal aan interessants gebeurt en verschijnt, en daar kun je echt wel je voordeel mee doen.
En in laatste instantie is het grote fun om naar Eurovisie, idool, komeneten en andere onzin te kijken en live de gevatheid van de anderen te mogen smaken.
Zo kan ik nog wel even doorgaan en telkens opnieuw een ander en interessant/mobiliserend aspect aanhalen. Kenmerkend is dat het echter iedere keer over andere doelgroepjes gaat, andere circles (jawel, hij kon er in, dank je google+) die meestal niet veel uitstaans met elkaar hebben.
Als ik het artikel in de standaard en de discussie in Peeters en Pichal gevolgd heb, overviel mij diepe treurnis. Het medium bestaat vijf jaar, je zou toch verwachten dat er iets juister en relevanter over kon verteld worden dan de ongein die we nu kregen?
Maar misschien heb ik de media radio en krant niet goed gesnapt, dat kan natuurlijk ook.
Ondertussen andermaal proficiat voor Michel Baeten en de kristallen tweet 2011. Van harte.
Just! Guidooohh 
Zou iedereen die twijfels of angst heeft om op twitter aanwezig te zijn eens moeten lezen, deze blog, de essentie!
spread the word zou ik zeggen!
’t Zal je leren naar Peeters en Pichal te luisteren. 😉
😉 kweet het, maar ik kon deze niet laten passeren…
@guido: Niet akkoord. Ik vond het adjectief net goed gekozen. Ze zochten niet de beste, meest relevante, of interessantste – maar “meest inspirerende” twitteraar. Dat is gewoon niet met objectieve maatstaven te meten. Wat mij inspireert, doet jou misschien niks – en vice versa.
Dus elke top-5 van die jury was onomstootbaar een juiste geweest. Ik snap niet waar je je druk om maakt, of hoe Twitter met zo’n ludieke verkiezing onrecht wordt aangedaan?
hold your horses, ik vecht absoluut de keuze niet aan, laat dat duidelijk zijn. en inderdaad elke keuze zal wel zijn voor -en tegenstanders hebben. Daar gaat het mij niet om. Waar het mij stoorde is dat er voorbijgegaan werd aan de mogelijkheden van een platform/medium zoals twitter, ik heb dat gemist in de ‘duiding’ errond. En dat vond ik een gemiste kans. Stukje vooringenomenheid en zelfs neerbuigendheid over het praatbarak aspect van twitter, dat stoorde mij, meer niet.
Ja da’s waar, ik volg dat wel. Alleen vind ik het dan wel jammer dat er zo intransparant over die jury gecommuniceerd wordt. Want als het toch relatief en subjectief is, is het natuurlijk wel interessant om het gezichtspunt te kennen.
Anderzijds .. meest inspirerende .. het blijft radio 1, een breed publiek, en blijkbaar interessant genoeg voor andere media om erop te springen. Dat adjectief verliest aan waarde op die manier. Er is een verschil tussen correct en juist.
ik denk dat we het gewoon moeten catalogeren voor wat het is , licht vermaak. meer niet. Ik merk ook op dat mensen die niet twitteren totaal niet geboeid zijn door de materie. totaal niet. En enige navelstaarderij is de marketeer nooit vreemd geweest 😉