‘Mag ik uw postcode, mijnheer?’
Het werd u ongetwijfeld ook al een keer gevraagd, in één of andere winkel. In zaken zoals ‘Fun’ of ‘Disport’, kan ik me er nog iets bij voorstellen. Meestal gaat het immers om het uitzoeken van de klantzone, het gebied waarbinnen een bepaalde winkel in staat is om klanten aan te trekken. Bij vele anderen trek ik een bedenkelijk gezicht en begin ik na te denken over het hoe en waarom van de zaak.

Ik draag lenzen, daglenzen – omdat ik niet de discipline heb om die dingen elke dag opnieuw in een potje te pleuren. Het is veel makkelijker om ze uit te doen, weg te smijten en volgende dag weer lekker helder te kijken met nieuw gerief. In de speciaalzaak waar ik die dingen koop, vragen ze telkens weer naar mijn Postnummer(tje). Want  net zoals in restaurants, waar je aperitiefkes, en gerechtjes op een bedje van… met een zalfje van…krijgt, moet ook in het retailgebeuren alles verkleind worden.

Een postnummertje dus, met een adresje, en dan gaan we alles mooi bewaren, in ’t computerke,  in een speciaal klanten’fileke’. De Gamma-mannen van het Peulengaleis maken school.

Door mijn ambulant leven, en mijn ondertussen legendarische onkunde in administratie en reordering, heb ik die krengen van lenzen  al in nagenoeg het hele land land besteld. Ja, ik wacht te lang, so what? En neen, lensonline is geen oplossing, dank u.

Ik ben van de simpele soort als het gaat over systeempjes. Niet achterdochtig, en eerder naïef optimistisch. Ik geef graag al mijn persoonlijke gegevens aan die mensen, omdat ik weet dat ze’t goed met me voorhebben. Ze gaan voor me zorgen, me cadeautjes geven, en van tijd tot tijd een kleine attentie sturen, zodat ik van ze ga houden. En als ik in de winkel kom, dan gaan ze blij zijn, en weten dat ik echt waar, al heel lang één van hun beste vrienden ben, en dan gaan ze me nog meer liefde geven.

Niet dus!

Ik liep voor de zoveelste keer een opticien binnen en zei dat ik lenzen moest hebben. ‘Bent u hier al geweest?’
‘Hier niet, maar ik sta in het “systeem’, Everaert, postcode 9080’. Sprak ik hoopvol. Ik werk ook graag mee, ik houd van de systemen en de meerwaarde die ze bieden.

‘Everaert hebben we niet,  Mag ik uw straatnaam?’ En toen de straatnaam ook niet werd teruggevonden, moest de hele reutemeteut opnieuw ingegeven worden, mailadres incluis. En toen kreeg ik mijn pakje lenzen, zelfs die kleine vreugdehuppel was mij niet gegund, dat ze minstens zouden gezien hebben dat ik -5 draag.

Geen cadeautjes, geen loftuitingen over mijn klantentrouw, geen korting. Niks, nougatbollen, niente, rien, de ballen. Bleek dat dat prachtige systeem enkel werkt als je alles invult. Bij mij waren ze de naam vergeten. En ondertussen zijn we twee maand verder en ik heb nog steeds niks gekregen… Zelfs geen mailtje.

Mijn vertrouwen in het systeem is zoek.