(Voor de zagen (die ik niet onder mijn klassieke lezers reken) : ’t is om te lachen hè, ik viseer niemand, het zal mij worst wezen of u gelooft in de grote Pastafarian, Boeddha, Jezusje, Jahweh, Mohammed of wie dan ook)

Ook een opperwezen

De stichters van de grote ‘geloven’. Ik stel mij dat voor als een uit de hand gelopen drinkgelag tussen echte venten. Op een bepaald moment komen ze op het concept ‘wereldgeloof stichten’. Op zich al een tof gespreksonderwerp, zeker als het nog niet bestaat. En dan stel ik me dat zo voor: wat grote mannen, storytellers van hun tijd, al lichtjes met een snee in hunne neus…

‘Mij gaan ze geloven en volgen, want ik kan geweldig goed verhalen vertellen. Allez, Jezus man, geeft dat toch toe! Gij luistert toch ook met open mond als ik vertel over mijnen boek, met die maagden en al?’.  ‘Ja jongske, maar mijn verhaal over hoe ik eigenlijk geweldig goed tegen pijn kan, met dat kruis en al, daar zijt ge toch ook ingelopen hè?’… Ze dronken nog een beker wijn en begonnen te fantaseren over hoever ze hun volgers zouden kunnen krijgen.

‘De mijne moeten veertig dagen kunnen vasten!’… ‘Pffttt, de mijne mogen alleen Oranje dragen, en alles opgeven en voor de goeie zaak bedelen!’.. ‘Ha ik ga die van mij wijsmaken dat ridicule kapsels en zwarte hoeden de essentie zijn van onze leer, om een onderscheid te maken tussen ons en de rest..’. ‘Bij ons,…. euh,…  bij ons… euh… Ja! Ik weet het, bij ons mogen ze niet naar de vrouwen zien, ik ga iets uitvinden met sluiers en zo, maar ik ga dat wel eerst thuis efkes checken bij ons Mariette, of dat haalbaar is…’.

En zo ging het door, de hele nacht. En zoals het echte mannen betaamt (ah, ja, er waren geen vrouwen bij, die mochten toen al niet  (of nog niet) op café zitten) begonnen ze aan de uitvoering van hun plan. Zij die het zwaarst last hadden van een kater, hebben er meteen ook een verbod op alcoholische dranken achter gesmeten…

Er kan toch geen andere verklaring voor zijn? Ik stapte onlangs door de Antwerpse diamantbuurt, en ik zag daar vrolijke kinderen, met ongelofelijk lange pijpenkrullen langs hun oren, en mannen met opgeschoren haar, en lichtjes potsierlijke hoeden, al dan niet met plastic over…

Waarom? Waarom ben je een betere gelovige als je die kledingvoorschriften volgt? Waarom is dat nodig? Hoeveel beter bedien je ‘de allerhoogste’ door er  een heel klein beetje ridicuul uit te zien? Of is het een soort club-uniform? Of is het om nederigheid te kweken, het uiterlijke vertoon af te zweren?

En of dat nu tabbaards, soepjurken, pyjama’s of strakke zwarte pakken zijn, hoe haal je’t in je hoofd om zoiets op te leggen? Het enige wat ik kan bedenken is het opgeven van het individu en het moeilijk maken. Geen wonder dat ik atheïst ben. ik heb het graag iets makkelijker….

Maar wie het mij kan uitleggen, ik ben één en al oor.