Ik heb me bij het begin van dit jaar voorgenomen om me niets aan te trekken van deadlines, publicatie tijdstip en  ‘wat hoort en wat niet’. Gewoon bloggen. Gisteren was het zover, een absolute baaldag, en ik had alleen maar zin in schrijven.

Nu moet u weten dat ik bij momenten behoorlijk ‘compulsief’ kan zijn.  Ik ben een ‘teller’  een ‘ordener’ en een ‘geometrist’. Teller omdat ik systematisch de treden tel bij elke trap die ik oploop. Geometrist omdat er parallelle verbanden zijn die dienen gerespecteerd te worden. Onderleggers in restaurants moeten netjes meelopen met tafelranden, glazen moeten op de juiste manieren neergezet worden, zodat er zoveel mogelijk congruente verbanden mogelijk zijn. Een ordener ook, van klein naar groot, van A-tot Z van 1 tot 12,… zelfs mijn keukenkruiden moeten bij aanvang netjes op alfabet en liefst ook nog eens op kleur geranschikt worden. Eén van mijn lievelingssites in die context vind je hier.

In weerwil van het nonchalante voorkomen en handelen, zijn er bepaalde dingen die in orde moeten zijn, eer ik aan schrijven toekom. Procrastinatie zou een andere omschrijving kunnen zijn. Ik schuif het voor me uit, met zoveel mogelijk andere zinloze klusjes die toch vitaal blijken te zijn… Zoals dat ene stapeltje boeken, dat daar al zo lang ongeordend ligt… gauw even van groot naar klein ordenen, hè bah, er zitten twee poëzie bundels tussen, nu moet ik toch een poëzie stapel aanmaken… Oei, er is geen plaats meer, misschien toch alles maar even beginnen herschikken? Welk systeem? Kleur? Uitgever? Auteur… Miserie, heerlijke miserie.

En oh ja, het is ook nog eens de opening van het wielerseizoen, toch even kijken. En ondertussen de mailmapjes even ordenen, ik droom er al zo lang van. Om 17u was het onvermijdelijke dan toch aan de beurt. Ik had geen excuses meer. Alles was gepoetst. Clean desk, clean glass, clear mind. Het kon beginnen.

Gelukkig was er toen Evernote. Voor wie het niet kent, het is absoluut – voor mij toch – een levensnoodzakelijke app. Het synchroniseert tussen ipad, iphone en desktop, en je hebt op een overzichtelijke manier al je notities bij.

Ik gebruik het al jaren en het is met stip één van de meest bruikbare tools. Ik weet dat er veel kunstiger alternatieven bestaan, maar voor mij doet deze het. (In weerwil van het groene logo, dat zorgt voor kopbrekens omdat ik eigenlijk een homescreen op mijn iphone wil met alleen maar blauwe logo’s. Ik heb dat opgelost door de onderste rij groen te maken (Evernote/Messages/Phone/Spotify (alfabetisch)). Het kan, maar ’t is jammer.)

Om te schrijven is het heel simpel.Ofwel heb ik mijn stukje in de kop bij het thuis komen, ofwel heb ik het op café ‘klad’ neergepend in een Evernote notitie, en pik ik het van daar op.

Toen ik daar gisteren wou aan beginnen wegens geen cafébezoek gehad, zag ik dat ik over net iets te veel notities beschikte en dat ik ze bovendien niet netjes ‘getagd’ had… U raadt het al. Dat moest eerst gebeuren. ik ben daar nu volop mee bezig,

Vandaar dat het schrijven nog even op zich laat wachten, maar daarna word ik een ‘lean-mean-writing-machine, met een niet te stoppen woordenstroom tot gevolg.

U weze gewaarschuwd!