Ik ga geen vrienden maken met deze post. Het zij zo. Ik weet niet of het u is opgevallen, maar de laatste tijd circuleren er opvallend veel posts op Google+, Facebook, Pinterest, en de andere copieer-universa van deze wondere digitale wereld over hoe we introverten moeten begrijpen, en waarom we ze moeten accepteren zoals ze zijn, etc. Ik vind dat vreemd.
Een gebruiksaanwijzing, aangereikt door een bepaalde groep, aan de anderen. Er is in dat verband bijvoorbeeld ook het hilarische stuffwhitepeoplelike waar ons inzage wordt gegeven door een zwarte medemens (althans dat denk ik) over hoe belachelijk wij, de white people, ons gedragen, maar dat is van een heel andere orde. Dat is om te lachen. Dit ziet er ernstig uit…Die mensen menen het, een waar offensief tegen onbegrip.
Door mijn onoordeelkundig gebruik van ‘we’ en ‘ze’, hebt u al kunnen opmerken dat ik mezelf niet echt tot de ‘introverten’ reken. Ik denk dat dat juist is. Ik tater, kwetter, maak lawaai. Wat niet wil zeggen dat ik niet over introspectie en/of een zekere mate van abstract denken kan komen. Zie ook ‘Mannen weten waarom‘. De stellers des manifest doen dat ook niet. Maar toch..
Ik lees dingen als :
“What they need is a reason to interact. They don’t interact for the sake of interacting”
“Introverts often don’t see a reason for beating around the bush with social pleasantries”
“They take in data and experiences very quickly, and as a result, don’t need to be there for long to “get it.” They’re ready to go home, recharge, and process it all. In fact, recharging is absolutely crucial for Introverts.”
“They’d prefer to be valued for their novel ways of living. They think for themselves and because of that, they often challenge the norm.”
Nu ik geloof het allemaal wel, en ik wil het ook best volgen, als het het leven voor iedereen wat makkelijker maakt, maar de fundamentele vraag is: waarom moet er een gebruiksaanwijziging komen voor bepaalde mensen?
En impliceert het feit dat anderen daar moeten aan conformeren dan ook niet dat dat hun eigenheid, hun integriteit in het gedrang komt, of op zijn minst aangetast?
Op de universiteit placht ik graag aanwezig te zijn op de cursussen formele logica, gegeven door kanjers als Van Damme, Baeten etc… Allemaal discipelen van Apostel (wie denkt dat ik nu grapjes maak, zoek het op, Apostel was een prof die menig lans gebroken heeft voor interdisciplinair denken, to say the least). Het was één van de weinige vakken waar ik niet broste, omdat het ook echt interessant was. Een basisstelling in de formele logica is dat een propositie A evenwaardig is aan ‘niet A’.
Het is mij altijd bij gebleven, naast ‘mijn vrijheid begint waar die van u ophoudt’, een variante op het mijn en dijn beginsel (mooi hè, hoe een academische opleiding 25 jaar na datum nog rendeert). Als de introverten dus respect opeisen voor hun zijnswijze, ten koste van de extraverten, dan mag het omgekeerde ook. Waar stopt zo’n oefening? Wat mij het meest stoort in het hele verhaal is de gelijkschakeling tussen extravert = roeper = oppervlakkig. Myers Briggs wist al dat het zo niet ineen zit.
En hoe zit het met algemeen aanvaarde normen van beleefdheid, en opvoeding? Ineens worden dat ‘social pleasantries’. Pas op, ik ben geen beleefdheidsrakker, mij maakt het allemaal niet zoveel uit, maar social pleasantries zijn ook wat het woord zegt, ze maken het sociale leven, de omgang iets aangenamer. Waarom zou je dat dan niet aanhouden? Geldt dat overigens ook voor die mensen hun kinderen? En als dat het geval is, help je ze er dan echt mee?
De existentie van introverten moet omzwachteld en omzichtig benaderd worden. Geef hen tijd om aan een nieuwe situatie te wennen, geef hen de ruimte om zich als een hork te gedragen en hun monologue interieur voor zich te houden, zodat iedereen in het donker tast.
Weet dat zij – in tegenstelling tot de oppervlakkige opdonders aan de andere kant – over een rijk en complex zieleleven beschikken. En dat dat niet altijd even eenvoudig is, ja zelfs bepaald zwaar om te dragen, omdat hun dopamine parcours nu éénmaal anders is. Ik heb het er moeilijk mee. Echt!
Ik denk dat ik mij ook ga outen als introvert, kan ik lekker doen wat ik wil.
Just! Guidooohh 
Er is hier al zoveel waardevols gezegd, maar wil er graag toch nog wat aan toevoegen. Iedereen heeft om te beginnen recht op een eigen mening en alle mensen zouden van respect voor elkaar moeten uitgaan. Nu ben ik zelf een metavert die overhelt naar de introverte kant, maar vind het ook niet kunnen dat er een overbegrip voor introverte mensen zou komen. Wat extraverten dan weer in een marginale positie plaatst. Het is een beetje vergelijkbaar met de strijd van vrouwen die lange tijd onderdrukt werden. Op een bepaal moment schuilt het gevaar erin dat mannen zich zodanig moeten aanpassen dat het geen venten meer zijn. En dat willen we dan ook weer niet natuurlijk!
Ik ga deze post gewoon nog een keer lezen. Ik vind ‘m lastig te doorgronden, maar hee… dat zegt niks over jou hè, voor allle duidelijkheid. Dat zegt alles over mij.
Guido,
ik denk dat je het allemaal wat te persoonlijk opneemt 🙂
Ik heb die dingen ook gelezen, en, ondanks het feit dat ik mezelf als redelijk introvert beschouw, vond ik die omschrijvingen ook heel erg veralgemenend en borstklopperig.
Evenmin vind ik dat je mensen van een gebruikshandleiding moet voorzien.
Maar het klopt m.i. wél dat extraversie in een bedrijfscontext als de norm wordt beschouwd, toch voor wie carrière wil maken en niet stilletjes op zijn/haar stoel wil blijven zitten. Akkoord met Koen hierboven als hij stelt dat introverten er moeten aan werken om zich wat extraverter te gedragen op het werk, maar besef dan wel dat dit een inspanning is die je hen vraagt, die je aan extraverten niet vraagt.
’t is nu eenmaal zo, en slachtofferrollen zijn nooit interessant, maar ’t is, denk ik, wel waar.
Tot zover, en niet verder, ben ik het wel met die teksten eens
ik neem niks persoonlijk hoor, maak je geen zorgen. ik verwonderde me er over dat het noodzakelijk zou blijken om eerst gebruiksaanwijzigingen te lezen vooraleer ik met mensen succesvol zou kunnen omgaan. ‘tis een beetje (heel erg) wat Tom zegt, types is iets afschuwelijk, en bovendien bevestigend. Daar wil ik in eerste plaats op reageren. 😉
dank voor je reactie overigens,… à quand ‘le real life encounter?’ of moet het echt alleen op een congres? 😉
afgrijselijk vind ik dit. ik slinger vlotjes tussen extravert en introvert, hoe gaan we dat in hemelsnaam stereotyperen?
volledig mee eens… kennelijk heeft men toch de behoeftes aan types. En uiteraard maak ik er me schuldig aan omdat ze mij altijd in het bakske van de extraverten, de roepers en de tafelspringers steken… Niks meer van aandringen en echt blijven lijkt me de boodschap.
geef mij maar de raadsels tussen de mensen, ipv de theoretische onderverdelingen ervan
gij die u gaat outen als introvert?
dijn hoofdeken slaagt op holle, denk ik 🙂
Fantastisch geschreven.
Feit is: alles begint (en eindigt) met empathie. Zoals Covey in 1 van zij principes aanhaalt: eerst begrijpen, dan begrepen worden.
We hebben in organisaties ook nood aan verschillende profielen. Als het allemaal extraverte go getters zouden zijn, is enige hiërarchie onmogelijk. Uiteraard zijn’t telkens opnieuw stigmatiseringen, maar toch.
Of het nu introverten of extraverten zijn, is mij eender. Zolang ze maar vriendelijk, oprecht en respectvol handelen. En eens kunnen lachen. 🙂
Steun het protest tegen verdere discriminatie van introverten! Awoert Guidooohh 🙂
Nee, ik begrijp dat wel, waarom moet die stille speciaal worden behandeld? Wij worden ook niet speciaal behandeld… Na het boek Quiet van Susan Cain, zijn er her en der ter wereld recensies en artikels over verschenen. Bvb. ook een dubbele pagina in DS Weekblad.
Ik ben zelf redelijk introvert. Redelijk omdat er vermoedelijk nog stillere (ergere?) gevallen bestaan. Ik heb zelf moeten leren extraverter te zijn op de werkvloer. Hard werken in je hoekje brengt je niet waar je wilt zijn. Dan moet je je laten horen.
Ik ben halverwege ‘Quiet’ en ga voor een stuk wel akkoord dat de (vooral Angelsaksische) bedrijfswereld extraverten meer beloont dan introverten. Om ze ‘stil’ of ‘rustig’ te houden, krijgen de eersten meer loon, opleiding, extraatjes, … Mijn broer is extravert.
Ik geef Guidooohh wel gelijk dat je moet proberen je sociaal-plezant te gedragen.
Cjristian Lander is overigens de ‘white’ auteur van Stuff White People Like 🙂 http://fora.tv/2008/07/23/Christian_Lander_Stuff_White_People_Like
In mijn kringen zie ik dergelijke posts niet verschijnen. Wellicht ligt mijn focus daar niet. Leven en laten leven. Vooral laten! leven!