
een wastafeltje!
Ik houd van design. Goed design is een lust voor het oog, en veraangenaamt het leven. Zou het zo simpel kunnen zijn?
Ik heb gisteren gelunched in ‘De Refter’. De dependance van ‘De Karmeliet’. Dat wordt opengehouden door lieve mensen, denk ik. Brave mooie meisjes, in het obligate wit/zwart. In een pand dat er van buitenaf heel mooi uitziet, en binnenin deed denken aan de refter van mijn oude school. Zover kan ik grapjes verdragen. Daarna moet het stoppen.En het stopte niet.
Een lovenswaardige formule om lunch voor te stellen aan 35 euro. Alleen bleek de helft er niet te zijn, en moest je voor de andere helft 10 euro per gerecht bij betalen. Kniesoor die daar op let. Er waren ook suggesties, maar die kon je niet echt goed onthouden. Het meisje dat ze voorstelde wel. Die had gestudeerd, en geen hotelschool, verzekerde ze me!
Er was ook veel lawaai, en eigenlijk geen gezellige sfeer, en dat had echt niets met mijn gezelschap te maken. Er zaten ook veel oude mensen, en onaangenaam luid pratende mensen. ik weet niet of er een oorzakelijk verband is.
De kwaliteit van het eten, was onberispelijk. Een beetje zoals deze eerste zinnen. Niet echt veel fantasie, niet echt meeslepend, een beetje banaal zelfs.
Erg is dat niet. Spijtig wel. Nogmaals, niks op af te dingen, maar gewoon niks om op terug te blikken. De Refter was een alternatief voor Bar Saloon, waar volgens mij één van de betere chefs aan het werk is. Jammer genoeg waren ze met vakantie. De wijnen zijn daar ook avontuurlijker en beter. Ik denk dat er geen alternatief is voor Bar Saloon. alleszins niet in een straal van 5 km rond dat etablissement.
En toen ging ik naar toilet, jawel… ik weer, het blijkt echt een obsessie te zijn.
Waar ik mij normaal al druk maak over icoontjes die er geen zijn, en die het moeilijk maken over waar je nu precies naar binnen moet stappen als vent, was dat hier anders. Ik vond geeneens de deur.
Toen ik ze wel gevonden had, viel mijn oog op het wastafeltje, en spontaan zakte mijn broek af. Ook een voordeel! Probeer je handen maar eens te wassen in dat dingetje. Het is hen waarschijnlijk aangepraat door een keramisch designwonder, maar het is gewoon kut. Je kunt je handen niet wassen zonder te spatten, het is lomp, het is gewoon een miskleun. Het zal verkocht zijn als design, want het leven is lijden, zeker met design…
Wie krijgt zoiets verkocht, wie koopt het, wie installeert het, zonder ook maar één kritische noot. Geef mij dan maar een banale, witte porseleinen bak, waar je lekker water in kan laten plenzen. Ben ik nu minder verfijnd?
Weer een keer mijn excuses voor een banaal schrijfsel, dat niks bijdraagt aan de wereldvrede/economie, zomaarzo…
‘Barsalon’
(eerder link met Barcelona & tapas dan met een saloon, denk ik toch..)
Maar hoor idd ook veel Bruggelingen deze fout maken.
“Wie krijgt zoiets verkocht”
euh, mensen zoals jij denk ik.