advertentie

Gisteravond reed ik van Brussel terug naar De Haan. Urgente nood sloeg toe, en noodgedwongen maakte ik een pitstop in Wetteren, om toe te geven aan de roep van de natuur.

Wie mij een beetje volgt weet dat ik een welhaast ongezonde fascinatie heb voor ‘the secret life in public toilets’… niks vies, maar gewoon, fascinerend in zijn goorheid, in de rauwe poezie van de schotschriften, en in de troosteloosheid van het uitzicht.

Vrouwen kunnen zich dat allicht niet echt goed voorstellen, maar graffiti in een herentoilet is bij momenten een kunstvorm. In de betere kroegen is het meestal grappig, geinspireerd en soms zelfs diep te noemen. Langs autosnelwegen, is het doordesemd (weer dat woord) van vulgariteit, haat, racisme en een troosteloos verlangen naar platte sex.

Zo ook hier.  We overlopen het even samen. Om te beginnen is de dame erg duidelijk, ze heeft een doelgroep, mannen!. Mannen die geile sex willen. Hoe dat precies ingevuld moet worden, tja, dat zal dan op het moment zelf wel afgesproken moeten worden. Ik ging er waarschijnlijk verkeerdelijk van uit dat dat iets is wat je achteraf of eventueel zelfs tijdens de daad kunt vaststellen, maar het blijkt dus wel degelijk over een sales attribuut te gaan.

En dan de uitroeptekens. Ik denk dat Guillaume VDS ooit eens gezegd heeft dat de aandachtspuntjes … de acné van de copywriter zijn. Wat te denken van drie (3) uitroeptekens!!!  Hoe dwingend kan het worden? Qua call to action hebben we hier te maken met een welhaast primaire vorm van dwang… Bel me.

Wat het voor mij afmaakt is het affectionele XXX dat tussen de puntjes staat… er zit aarzeling, belofte en zelfs een zekere zachtheid in, zeker in combinatie met het gebruik van haar naam, Ann. Geen ‘tigresse’ of ‘lekker dier’, geen Desdemona of Shirley, neen gewoon Ann, een meisje van bij ons, eenvoudig, met prille, zachte borsten allicht, misschien zelfs dure lingerie, of misschien gewoon puur zuiver wit. We weten het niet.

En toen begon ik nog wat verder te denken. Het is ondenkbaar dat Ann zoiets doet. Ann is zo niet, die heeft van haar ouders hier in Vlaanderen geleerd om de regels te respecteren. Ze sluipt niet zomaar een mannentoilet binnen om dat op te schrijven in brute letters. Is het haar pooier? Is het een aanbidder? Iemand die vindt dat haar business meer moet ontwikelen? Een soort business angel?

Of is het een ex-vriendje dat haar op deze manier wil pesten? Een beetje laf toch? Of is het een gender bender, die erop kickt dat hij gebeld zou worden door mistroostige mannetjes die denken ” och ja, waarom ok niet, misschien heb ik wel zin in geile sex”… om ze daarna te ontgoochelen.

We zullen het nooit weten, tenzij Ann bij de toevallige lezers van dit schrijfsel zit, wat mij ten zeerste zou verwonderen.

Dat zijn zo van die dingen die mij bezighouden, ’s nachts langs Vlaamse wegen, sorry voor de tijdverspilling.