Starbucks Gent, helaas

Posted on by

Coffee Lover

We zullen er dus ook aan geloven. Binnen afzienbare tijd. Er komt een Starbucks naar Gent. Vind ik dat erg? Ja en neen.

Ik heb daar ook al een keer over geschreven, naar aanleiding van de opening in Antwerpen. Ik vind het echt leuk om rond te lopen met een beker warm of koud van ’t één of ’t ander in mijn knuisten. Zeker in de winter.

Het geeft een urban trendy accentje aan mijn anders nogal troosteloos en grijs bestaan.  Dat vind ik dus leuk. Dat er allicht ook weer een plek bijkomt met gratis wifi en relatief lekkere gebakjes vind ik ook meer dan ok. Werkplekken voor de mobile warriors (courtesy @Danny Devriendt), er kunnen er niet genoeg zijn.

Ik vind het alleen jammer omdat Starbucks geen koffie verkoopt.

Ook niet met beroepsernst, en dat vind ik misschien nog het ergste. De ‘so called koffiekenner’ stapt binnen bij Starbucks, bestelt zich een formaat, al dan niet met cafeine, en begint dan op te smukken. Extra shots dit en dat,  low fat zus, sugar zo, en some cinnamon to top  it off…

En voor ik het vergeet, aan een exorbitante prijs.  Maar laat dat vooral de pret niet drukken. Zoals al gezegd, ik vind het heerlijk om met zo’n container warm, donker vocht rond te lopen.
Want dat is precies het punt, koffie is het niet. Eens we het daarover eens zijn, is er verder geen probleem.

Koffie begint bij lekkere bonen, en bij kleine porties, waarbij een barista erop toeziet dat het hele proces van branden tot schenken en alles daartussen, vlekkeloos verloopt.  Je houdt van zijn koffie, en de manier waarop hij die bereidt, of niet. Dat is ook een vorm van keuze. Ik ga graag naar de mokabon in Gent, dat heeft met sfeer en authenticiteit te maken. Ik zit niet zo graag bij de Barista aan de Vlaanderenstraat. Goesting is koop, zeggen ze in Vlaanderen.   Wat er ook van weze, zo wordt koffie geserveerd en gemaakt. En dan is er suiker, en hier en daar één of andere siroop. Meer is het niet. Of was het niet. Want als ik rond mij kijk, zie ik dat weinigen zich daar iets aan laten gelegen liggen, en misschien maar goed ook.

10 jaar geleden bestelde ik in Milaan na het avondeten nog een cappuccino, waarop mijn italiaanse gastheer geschokt reageerde, of ik misschien homosexueel was, of in de namiddag teveel gedronken had.  Gechargeerd en beledigend, en bedoeld als sexistisch grapje, het kon toen nog, ook al getuigt het van slechte smaak.  Hij vond cappuccino aanvaardbaar tot 11u ’s ochtends nadien niet meer ( mijn excuses, by the way, to the gay community, ik bedoel er verder niks mee, en het is één van die vele clichés die wellicht verdienen om omver gehaald te worden, maar daar zal ik mij een andere keer mee bezig houden)

Het ‘customisen’ en ‘tunen’ van warme dranken, om er hetzij een kleffe, mierzoete shake van te maken, oftewel meer in de richting van heet, thee-achtig te evolueren. Het is misschien wel een fijn marketingplan, om de ‘consumer in control’ te plaatsen, maar het heeft verder geen ene zak met koffie te maken.

Strikte regeltjes zijn nooit goed, het zal mij verder worst wezen of u honing, suiker, confituur of wat dan ook in uw koffie doet, maar ik pleit wel voor een duidelijk  taalgebruik.

Zeg dus niet ‘ Ik ga een koffie halen bij Starbucks’, maar wel ‘Kom laat ons iets warms gaan drinken bij Starbucks’ of desgewenst ‘Kom, we gaan wat kliederen met warm water en suiker’.

Met dank.

Backpacking of the wrong kind, kroniek van een aangekondigd einde

Posted on by

Op de luchthaven, ’s ochtends vroeg, bij Starbucks uiteraard. Ze is mooi, en verzorgd, en ze heeft nu al de zure,zuinige trekjes om de mond die haar moeder waarschijnlijk ook heeft.

Haar rugzak is nagelnieuw, net zoals haar stapschoenen, die uiteraard niet uit de Decathlon komen. Ze probeert krampachtig om erbij te horen, maar dat is moeilijk, met Burberry, Cartier en Ralph Lauren. I kid you not, het kind vertrekt op een trip per rugzak en heeft haar Cartier horloge aan. Tenzij ze natuurlijk plannen om te kamperen op het strand van Cannes, maar dan klopt er iets niet aan haar vriendje.  Die is namelijk anders. Klein, intelligent, kalm en routineus handelt hij formaliteiten af. Alles aan hem ademt berusting, ervaring uit.  De mentaliteit en de levenshonger ook om te reizen. Zijn kleren zijn robuust en berekend op alle omstandigheden, zijn schoenen ingelopen, en de rugzak draagt de sporen van lange kilometers over verschillende continenten.

Zij wil koffie.. Slaakt kleine kreetjes van verzuchting bij een exotische arabica (alsof ze die hebben bij Starbucks, maar dat terzijde). Hij moet uitleggen dat ze dat niet moeten meesleuren nu. Zij wil een gesofistikeerde frapuccino en allerlei koekjes, hij betaalt en ik zie hem denken dat ze zo nooit het budget houden. Vakantie kan op verschillende manieren ingevuld worden, indulgence versus experience. Hij verrekent, denkt na en ik zie hem mentaal het nieuwe dagbudget vastleggen. Zij kirt op haar bling bling phone met vriendinnen, terwijl ze een Elle doorbladert.

Volgens mij halen ze het einde van de reis niet.

Over vlaggen en ladingen

Posted on by

Ik kreeg vandaag een tweet onder ogen, waarbij mijn aandacht getrokken diende te worden op een geweldige viral campaign.

Op zo’n momenten slaan de stoppen lichtjes door, en wil ik precies het omgekeerde doen. Ik heb altijd gedacht dat iets viral werd doordat je a) de juiste kanalen gebruikt b) de juiste mensen aanspreekt c) de juiste boodschap hebt, en die bovenal d) onweerstaanbaar impactvol, grappig of gewoon mooi maakt (ja, ook dat laatste kan).Daardoor krijg je (h)erkenning, appreciatie, brand-sympathy, whatever…

Tiens, als ik het bovenstaande bekijk, dan ligt dat verdacht nauw bij wat ik al jaren ken als goede communicatie, maar dat zal wel de cynicus in mij zijn.

Als iemand mij daarentegen iets doorstuurt en daar al meteen bij zegt dat het viral is, dan voel ik mij misbruikt. Dan heb ik al geen zin meer.  Wie bepaalt er mijn recht en beoordelingsvermogen om al dan niet iets door te sturen?

Onlangs liep ik in Gent voorbij een winkel die beetje knullig reclame maakte voor ‘echt pittige quiches’. Ik geloof dat niet. Ik denk dat het aan de consument is om te bepalen of iets volgens hem pittig, lekker, of wat dan ook is, niet aan degene die ze maakt. Pas op, de mensen doen wat ze niet laten kunnen hè, maar voor mij werkt het niet.

Ik heb het er in een eerder blogje al eens over gehad. Het is wellicht ook een verschil tussen Europa en Amerika (Starbucks ). Maar net zoals met koffie, heb ik de illusie dat ik mijn eigen smaak heb, en ik zoek een koffiebar, die me de koffie levert die ik lekker vind zonder aan de kwaliteit van de barrista te moeten twijfelen. Not the other way around. En net zoals ik van de barrista niet verwacht dat hij/zij zich aan mij aanpast, wil ik ook niet dat iemand anders mij vertelt wat ik al dan niet mooi/lekker/interessant moet vinden.

Kunnen we dat afspreken? Filmpjes die mij al op voorhand als ‘viral masterpieces’ worden voorgesteld, ze komen er niet door. (tenzij ze briljant genoeg zijn om die weerzin te overstijgen).

Starbucks Antwerpen… finally?!

Posted on by

Naar aanleiding van de hopelijk spoedige opening van een Starbucks in Antwerpen Centraal (en hopelijk volgen er dan nog een paar)…. toch nog even oud blogje opgevist.
And don’t get me wrong, i like starbucks, not for the quality of it’s coffee, but for the fact of having a customised brew of a certain degree in your hands at all times 😉

On Starbucks, Barristas and customer service…

It was the highlight of my recent trip to Toronto… the constant amazement on how people treat their daily portion of coffee.

I will expand later on the virtues and merits of the brew in itself, is it coffee? is it hot? is it black, strong or plain bitter tasting water, but first on coffee drinking in general.

Wherever you go in Europe, you’ll see girls walking around with liter bottles of evian, afraid they’ll dehydrate, walking from home to the office. In Canada ( and probably the States too), literally everybody walks around with coffee mugs or cups in their hand. In winter time i see a functionality, during the summer it’s harder to grasp.

The whole process of ordering a coffee is also something remarkable. Roughly it goes like this : format(small,medium or big), type (latte,cappuccino,…) and then the customizing begins, 1, 2, 3 extra shots… whole milk, fat free milk, soy, sugar, honey, brown sugar, added flavour…

The amazing thing is that the guy behind the counter never gets angry, he just does what the client asks. To me, having a profound and deep affection for all food related things, this is incredible. Where’s the pride, where’s the perceived know how, the trusted relationship with a specialist? To most Canadians, this is called customer service. They’re right of course, but i am too…

What happens here is that coffee, a noble product in itself, requiring certain skills in the selection of the beans, the roasting, the preparation and even the tasting is degraded to a mere commodity, adapted to the whims of a customer who appears to take all this very serious, and for whom the ‘customization’ is the ultimate proof of quality. As i mentioned before, if you taste most of the coffees in Tim Horton, Starbucks, Second Cup or whatever they are all called, i find it even hard to relate to genuine coffee, its more like a black, hot, slightly sour, bitter tasting liquid, but real coffee?

Well, i like to put my trust in an experienced ‘barrista’, who gives me the coffee he judges to be the best he can possibly offer you.

If I like it, I’ll be back, if i don’t, i go to another cafeteria… It’s another way to look at it, and in my view it offers a wider range of choice, and the same guarantees as far as customer service is concerned.

Why am i writing this? At the wedding diner of my little sister in law, i was seated next to an adorable French Canadian woman, Sylvie, who complained about the lack of customer orientation of most European businesses. She was right of course, but this blog is a way of getting my point across (yes, she was very convincing!). Sometimes pampering and mindless ‘doing what the client asks’ isn’t to be considered customer service but a degradation of your believe in product and service strengths…