Ik beleef er ontzettend veel plezier aan. Het is een soort ontdekkingstocht door de kop van die andere. Het begint met een vraag, en daar probeer je dan zo goed mogelijk op in te spelen. Spannend ook… Omdat je niet weet hoe de andere gaat reageren. En iedere keer weer is er die opluchting als je ziet hoe ‘je partner in crime’ straalt, of gewoon blij is na afloop. Nooit is het zeker, maar na verloop voelt het zo vertrouwd aan alsof je het gewoon thuis, voor jezelf doet.

Ik heb het over schrijven! Sinds een klein jaar heb ik me op het pad begeven van het schrijven voor anderen. ik noem dat vreemd gaan. Omdat je toch iets vreemd doet. Je eigen kop laat je niet achter. en je moet je in de kop van die andere, dat bedrijf verplaatsen. Bij sommige klanten gaat dat makkelijk, en erg natuurlijk. bij anderen neemt dat meer tijd.

Recent heb ik zo een opdracht aanvaard voor een goede vriend. Ik wist op voorhand dat dat een moeilijke zou worden. ik ken hem als minutieus, professioneel, perfectionistisch en van het type ‘super-proactieve-meedenker’. Mocht het geen vriend zijn, ik zou dat omschrijven als bemoeizieke regelnicht. Maar het is een vriend. En daarom schrijf ik dit stukje ook, omdat ik vaststel dat het maar is door weerstanden te overwinnen, door te begrijpen hoe die andere in elkaar zit, dat je er in slaagt de teksten die je voor hem moet maken, ook daadwerkelijk op dat niveau te krijgen. En liefst ook zonder jezelf te verloochenen. Anders is er geen lol aan.

En dan helpt het zelfs als je met zo iemand te maken hebt, die durft zwijgen, die durft spreken, die zegt waar het op staat. En samen werk je aan een ‘tone of voice’, aan een manier van werken die toelaat dat je op de duur perfect weet hoe die andere zijn stukjes, blogposts of columns wil krijgen. Verrijkend en fascinerend.

Dus als u het ook even wil proberen, u weet me te vinden.