De Belgische uitvaartsector klaagt. Er sterven te weinig mensen, en de uitvaartsector is op sterven na dood. Ok, ok, flauwe geintjes, en ik zal me er van weerhouden.

Maar toch, je zal maar marketing manager zijn in de uitvaartsector. Hebben ze dat daar? Laat ons er van uitgaan van wel. Dat maakt het nog zo leuk. Hoe zwengel je de vraag aan? Het klinkt immers te onkies om te zeggen ‘hoe krijgen we meer doden?’.

Uiteraard, het knippen in de sociale zekerheid, en de zorg, zal op lange termijn wel zijn steentje bijdragen tot het gezond krijgen van deze sector. Maar dat kan niet echt de bedoeling zijn. Bovendien jaagt dat enkel de low-end van de markt aan, arme sloebers die dan zo’n OCMW begrafenis krijgen.  Zonder het decorum en de schone schijn van prachtig mooie autobanden vol bloemen. Daarmee redden we het niet. Stopzetten van alle Go for zero initiatieven, dat lijkt me ook niet zo verstandig, teveel collateral damage. Ze moeten echt dood zijn, niet gewond, en daar zijn te weinig garanties voor.

We zijn te gezond, daar gaan we niks kunnen aan veranderen. Toch niet op korte termijn. We vergrijzen en er zit geen dynamiek meer in onze populatie. Misschien toch ook niet oproepen tot meer kindjes maken, los van het feit dat dat ook niet meteen een snelle oplossing is.

Deseizoenalisering, zoals met roomijsproducten, lukt dat? Moeilijk toch maar weer. De dood laat zich niet commanderen, al zijn tax stimuli misschien wel een mogelijkheid. Net zoals een boreling fiscaal het gunstigst is in december (een heel jaar ten laste), zou je een aflijvige ook een regime kunnen geven dat hij best in januari sterft, om nog een heel jaar mee te kunnen tellen in de aanslagen. Koppel daar een soepeler euthanasiewetgeving aan, en een paar andere gunstmaatregelen en we komen er misschien wel. Maar het blijft gedabber in de marge.

Promoties, twee kopen, één betalen. Koop nu, sterf later… ik weet het niet. Dat je zo’n doodskist dan in je garage houdt om er voorlopig nog wat skimateriaal in op te bergen, het kan natuurlijk.  Multi functie kistjes…. met bagagerek-clips. En stapelmogelijkheden…

Het brengt ons naadloos bij de aanbodzijde?  Ik zie wel wat mogelijkheden.

We kunnen de hype van de markt volgen en voor experience marketing gaan. Een Death Theme park, mega uitvaartbeurzen (fotgraferen toegelaten, life acts on stage (sic).  ‘Open coffin days bij de diverse handelaren, alternatieve mixes bij crematie (I smoked my buddy with Columbian Red or Afghan Black)…

Productvernieuwing. Inspelend op de eco-trend. Biodegradable coffins, er moet toch iets mee te doen zijn. De ultimate recycler, met actief natrium, fosfaat en stikstof.

Ook evenementiëel, waarom enkel een uitvaartplechtigheid, en daar stoppen? A near-death celebration behoort ook tot de mogelijkheden. Met feestelijke receptie.  De bijna-dood-borrel… Ook in drukwerk en print zijn er mogelijkheden tot categorie expansie… Denk aan kalenders, aftellen tot D-day…

Zo zie je maar weer, met  wat creativiteit kan elke marketeer toch helpen om één van onze handelsactiviteiten van de ondergang te redden.  Gaat u rustig verder op mijn elan…

(voor ik het vergeet, het is niet de bedoeling mensen te kwetsen die met leed geconfronteerd worden, ik mijmerde gewoon ziek verder op een nieuwsbericht van vorige vrijdag, that’s all. Met uitdrukkelijke excuses voor de slechte smaak)