Meisjes hebben het moeilijk. Ze kunnen niet kiezen, of ze vinden niet honderd percent wat ze zoeken, of ze hechten teveel belang aan de verkeerde dingen. Dat zou de oppervlakkige analyse kunnen zijn. Maar zo ben ik niet. Ik wil begrijpen. Daarom een warme oproep aan u allen. Leg het mij uit, leer mij dingen in te zien.
Ik liep gisteren met mijn honden rond de Watersportbaan in Gent. Het was mooi weer. Mensen worden zich dan pijnlijk bewust van hun uitdijende lichaamsmassa en beginnen aan lichaamsbeweging te doen. Dat is een goed plan, maar niet altijd een even fraai zicht.
Dikke, papperige, zwetende jongens, met een zerpe zweetlucht in hun kielzog. Fysieke analfabeten die er niet in slagen een zweem van lichtvoetigheid neer te zetten. En vestimentair is het al helemaal een ramp. De meeste jongens geven geen ene moer om sportsokjes, ton-sur-ton kledingstukken of sportswear die eventueel prestatiebevorderend zou kunnen zijn door de juiste combinatie van gore-tex en andere highly-researched, bidimensioneel-zweet-doorlatend spul. En we zwijgen over aerodynamica, het hoeft niet echt te passen. Net zoals vroeger in de turnklas; een t-shirtje en een korte broek.
Neen, dan de meisjes. De laagjes, de kleurtjes, de accessoires. Niet dat het sneller loopt, maar het is gewoon prettiger om naar te kijken. Een ‘rappelleke’ van turquoise in loopschoenen, haarlintjes en de binnenkant van het ipodhoesje. Oranje brilmontuur, en oranje oortelefoontjes. Drie vier laagjes boven elkaar, kleurig op elkaar afgestemd. Geen hint van transpiratie, want het moet elegant blijven. Gewoon prachtig. Maar niet praktisch. Je ziet ze ook continu frunniken aan alle accessoires, want het blijft niet zitten, of het zit niet goed. Ik heb een meisje een volle vijfhonderdmeter zien knoeien met een elastiekje om de paardenstaart hoog genoeg te houden. Ze werd uiteindelijk ook boos. En ik begrijp dat! Het is toch godgeklaagd dat slechte kwaliteit haarlintjes een olympische prestatie verhindert?
En dan wil ik het nog niet hebben over de ondersteuning die sommige dames nodig hebben om hun vrouwelijkheid te beschermen. Ik wil er alleen dit over kwijt: het is niet omdat er op de verpakking van een loop-haltertopje staat dat er een ingebouwde ondersteuning voorzien is, dat dat het gebruik van een goede sportbeha overbodig maakt. Echt niet. Ik weet dat sommigen het een lust voor het oog vinden, maar persoonlijk vind ik het een te kostbaar goed om zwikzwakkend over de openbare weg te zien evolueren.
Ik word fysiek moe als ik eraan denk hoe meisjes zich klaarmaken voor een rondje joggen. ik denk dat daar veel meer bij komt kijken dan wij zomaar bevroeden. Mijn punt? Al die elegantie, dat bestudeerde, dat kost tijd, en energie, dat moet vreselijk zijn.
In de Delhaize zie je hetzelfde. Waar ik woon leven erg veel studenten en maandag is een topdag om te kijken hoe de doorsnee student eet en leeft. Het gaat als volgt.
Jongens komen alleen of met twee binnen. slaan grote verpakkingen in van ongeveer alles wat ze lekker vinden. Moesten er 5 liter colaflessen bestaan ze namen ze gegarandeerd mee. Familieverpakkingen koeken, bereide maaltijden waarbij eigenlijk enkel naar het gewicht gekeken wordt. “Hier lasagna met 200gr extra tijdelijk!”.
Dat hele verhaal duurt nauwelijks 10 minuten. Drank, eten, snoep, chips, en eventueel wat zuivel. Ze hebben hun geld klaar als ze aan de kassa staan, proppen alles in een rugzak en springen op hun fiets naar ’t kot. Klaar!
Meisjes. Het kiest, het wikt, het weegt, het keurt, het betast. Het koopt miniporties. Ze lopen met hun eigen tasjes, korfjes en mandjes door de rayons te struinen, houden halt, bedenken zich, leggen iets terug. Gezonde dingen, verse dingen, veel yoghurtjes, vers fruit, kaas, vis, thee en water. Lekkere dingen ook, die ze gaan verwerken, in een ‘geregje’, ongetwijfeld. Samen met een vriendin. En ja, daar mag een glaasje wijn bij. Of ze koken voor hun lief. Ik vond het wel schattig, want ze kocht er meteen ook een pakje condooms bij. ‘Hij zal daar toch niet aan denken’.
Ze kopen ook mysterieuze productjes in de verzorgingsrayon. Jongens zie ik daar alleen een tube tandpasta en douchegel kopen, als ’t echt moet, die brengen dat van thuis mee.
Daarom benijd ik de meisjes. Om de zorgzaamheid, om het oog voor detail, en de onblusbare energie om er telkens weer een fijn feestje van te willen maken.
Maar ik zou er niet graag één zijn… pffffttt!
Just! Guidooohh 
Guidooohh: ben jij de reïncarnatie van Simon Carmiggelt?
Nou, nou, nou… mijn dag kan niet meer stuk. Ik heb hem graag gelezen en altijd bewonderd. En sommige van mijn stukjes schrijf ik ook in de kroeg wegens inspirerend, maar verder gaat het helaas niet. Maar ik ben hier wel machtig blij mee, uiteraard! Dank je!
Wanneer schrijf je eens een boek? Of is dan de magie weg voor ons, lezers?
ik ga op de duur nog geloven dat men het meent. Zou je het kopen? Zou het gelezen worden? Wie zit er op te wachten? 🙂 Misschien toch maar eens een ernstige poging ondernemen…
Ik plaats al een bestelling van zodra je de eerste letter op papier hebt gezet. En ik zou het bij dit weer in 1 ruk uitlezen.
Mooi! Het is weer genieten geblazen van je scherpe zin voor observatie. Ok, ze mogen het lastig hebben die meisjes maar het is toch steeds een spectakulair mooi zicht om die sportieve hindes voorbij te zien draven. Alles beter dan de fluo-uit-hun-neus-snuitende-met-geschoren-benen-hup-roepende-wegens-geen-fietsbel voorbijvliegende wielermensen op zondagmorgen.
aaaah, de wielertoerist… een soort apart, waar ik helaas niet veel over kan en mag zeggen omdat een paar van mijn grootste fans zich wel eens durven te bezondigen aan dit, nou ja… wat.. tijdverdrijf, wegterrorisme… midlifecrisis-gevoel… 😉
Zullen we even een body wissel doen?? Jij 24 uur in mijn lijf, ik in het jouwe. eens even bedenken wat ik dan allemaal zou gaan doen….
24u lijkt me wel leuk, daarom misschien niet meteen in jouw lijf, maar we snappen het concept. 😉
Nee da’s eigenlijk wel waar. Ik wil ook wel even een ander lijf for that matter..
En dan heb je ook nog de homo 🙂
vind je’t erg als ik daar niet meteen een gevatte reactie op heb?
eigenlijk wel ja 🙂
tough luck!
Dan heb je me gisteren misschien zien lopen. Ik loop als een vent, denk ik.
Geen modieuze accessoires, geen pogingen om stijlvol in het rond te huppelen. Gewoon een simpele goedkope jogging, lelijke sportschoenen en warrig haar. Op 5 minuten tijd wat kleren van de grond geraapt en aangetrokken, net genoeg om RunKeeper naar het gps-signaal te laten zoeken (voor 100% geeky ondersteuning tijdens het lopen) en in een onelegant hoesje te proppen. Na 10 minuten kan ik de transpiratie al lang niet meer wegsteken in die 500x gewassen t-shirt die de lengte heeft van een zomerjurk, om nog niet te spreken van het kleur van mijn gezicht, roder dan mijn nagellak, that’s for sure…
Neen, elegant lopen zal er voor mij nooit inzitten.
Nu je’t zegt 😉 in alle eerlijkheid, ik was gisteren niet op de watersportbaan, ’t was zondagochtend… maar toen liepen ze er ook zo bij ;-).
En by the way… my kingdom voor mooie sportschoenen. Ik begrijp die designers niet!
Sportschoenen, om de één of andere reden komen die enkel maar met fluorescerende randjes en opvallende kleuren. Alsof al het wegverkeer je dan zeker gezien heeft als je gaat lopen… Njah.
De opgetutte joggersgrietjes lopen er altijd; en vooral rond de watersportbaan. Het is daar een soort catwalk voor joggersmode. Ik loop er als voorbeeld van hoe het niet moet, zodat zij nog meer kunnen stralen 😉
Oeps! Je hebt mij zien lopen… 😉
neen, ik heb niemand zien tweeten of instagrammen 😉
^ Niet erg Joke, want ik voel me dan weer een verwijfde vent.
@Guido: Opnieuw een pareltje van jouw hand.
thxs 😉
Damn, als ik dat zo lees voel ik mij een manwijf. Bedankt Guido! 😉
ze zijn ook niet allemaal zo hè, zoals er ook nette jongens rondlopen met foute broekjes en fleurige shirtjes 😉
Gij schrijft nochtans als een meisje. Ik quote uzelven: “om de zorgzaamheid, om het oog voor detail, en de onblusbare energie om er telkens weer een fijn feestje van te willen maken.”
och jongeeeeuuuuhh, laat mij gerust! 😉
Hahaaa! Touche!