Er gebeurt wat bij de middenstand in Lochristi. Ik heb eerder al gewezen op onze ambities om een soort lokale A12 te worden, een spuuglelijke drukke steenweg, met aan beide zijden de klassieke saaie winkels : textiel, keukens, auto’s, tuincentra, DIY and the likes.
Maar heel af en toe bekruipt mij een warm gevoel als ik bezieling en authenticiteit voel. Ik heb al eens gerefereerd naar de beste viswinkel in de wijde omtrek en nu blijk ik ook nog eens gestoten op de fijnste opticien, of tenminste een originele brillenboer. En die jongen heeft het niet makkelijk. In het dorp van Lochristi zijn -tig brillenverkopers. Zijn zaak ligt echter helemaal buiten de dorpskern. Enige voordeel, hij heeft een enorme traffic builder aan de visboer. Vandaar dat ik er ook wel eens binnenstap.
We gaan het niet hebben over de olympische minima waaraan de kleine zelfstandige moet voldoen (vriendelijkheid, correcte prijzen, stiptheid, behulpzaamheid), dat is allemaal dik in orde. hij heeft mijn hart gestolen door zijn etalage. Een etalage met 45toerkes…
En eentje sprong er uit. Dave, de jongere broer van Claude François als het ware, die het weliswaar anders ging proberen. Wie van onze leeftijd herinnert zich niet de blonde god met het wijd open hemd en het kroezend borsthaar, fijnzinnig geaccentueerd door een paarlenkrans van de foute soort… En die hond… Latente homo-erotische fantasieën à gogo. Verder ook nooit meer iets van gehoord, wegens nu ja, niet echt mijn genre, het franse vederlichte chanson, maar voor Dave en zijn côté de chez Swan heb ik altijd een zwak gehad. Ook omwille van het falsetto stukje, maar vraag me verder niet waarom dan wel nog.
Als ik de clip herbekijk word ik zo gekatapulteerd in de gezellige huiskamer van mijn ouders. Dentellekes op de wijnsteenrode zetels, en hummelkes op de schoorsteenmantel. Een schaal rookgerei op de onyx/albasten salontafel, armleun-assepotjes op brede leren riemen.. u was er ook toen?
schoon, simpele tijden, met meezingers…
Dank u mijnheer de brillenboer, voor een fijn moment in mijn kop.
Just! Guidooohh 
Mooi natuurlijk dat dat liedje net als je post ook gaat over jeugdmelancholie… Heeft zoiets geen naam, zo’n stijlfiguur?
Ciao –M.
geen idee, maar ik buig nederig het hoofd voor zoveel wijsheid 😉
Grijns, ik weet ook niet hoe ik dat gedaan heb, herinner me dat dat vorig jaar als plugin geinstalleerd was, en vanzelf uitviel na een bepaalde periode. Nu wat Dave betreft, dat van die broer was een grapje hè… zelfde blond afgeborsteld uiterlijk. Ik ben wel een echte fan van Clo Clo, niet van deze mijnheer… Dank voor je reactie.
Sneeuw op jouw blog… Sjieke dinges! En verder ben ik als absolute voorstander van het thema ‘jeugdsentiment’ tevreden dat je het gevoel levend houdt. Al zegt Dave François mij absoluut niets, ik beloof om binnenkort ook nog eens de jeugdsentimentele tour op te gaan…