“Guido, ik heb iets tof gevonden om te doen”

Ik herinner het me als was het gisteren. Eén van mijn vrienden begon met golf, en hij wou dat delen. Niet alleen delen, wellicht ook kenbaar maken dat hij een trapje was opgeschoven op de sociale ladder, daar zelfs dit verheven tijdverdrijf nu binnen de mogelijkheden lag. De  echte beweegredenen van jongens zijn moeilijk te achterhalen, dat gaat van statusbevestiging over pure lol en snoeverij, en wij maken ons daar verder ook niet druk over.

Het duurde niet lang of ik deed mee. Al die prietpraat over dure lidmaatschappen en ditto uitrusting, het blijft onzin, en het is best mogelijk om dat op een min of meer democratische manier te beginnen. De echte kost ligt in de 19de hole, en in de voorbereiding voor de eerste. Al de rest is haalbaar. Het blijft wel een gegeven dat je er minstens vier uur moet voor uittrekken en een avond.

Inter Utrumque Tenes

Na verloop van tijd waren we met een zestal, en speelden we regelmatig, her en der over ‘t vlaamse land, in functie van deze of gene agenda. En dan wordt het mooi.  Jongens, hun clubjes en hun regeltjes. Het groeit organisch, het is van alle tijden. Ik vermoed dat het te maken heeft met het grote ‘kampenbouwinstinct’ dat jongens eigen is. Organiseren, taken, delegeren,  het ‘niks voor niks’ gevoel.

Zouden we geen naam vinden voor het verhaal? En vaste afspraken? En sancties voor zij die niet komen?  En een uniform, of een embleem?

We zijn nu bijna 8 jaar verder, en je zou het moeten meemaken.  De Bogey Boys is een club met een maximum aantal leden, een statutaire meeting,  een annual president’s diner, een procedure voor nieuwe en aspirant leden, een heuse penningmeester, een eigen website, een uniform, ja zelfs een eigen ranking en handicap systeem, en een beker uiteraard!

Het is van een welhaast etherische schoonheid.

Wat er vooral mooi aan is, is de ernst waarmee één en ander nadien gerespecteerd wordt. “Drie jongens en een vlot”, die sfeer.

Zo heb ik al een aantal keer verhitte, maar intens mooie discussie mogen meemaken over de acceptatie van een nieuw lid. Na een testperiode is dat telkens weer een beproeving, maar ook een hele mooie graadmeter voor de gezondheid van de club, en de sterkte van de vriendschappen. Het geeft ook aan hoe jongens denken over één en ander.

Wie er niet bij hoort, merkt dat meestal zelf wel, en trekt heel snel zijn conclusies. Maar heel af en toe interfereren andere redenen, en dan wordt het spel scherp, ongemeen hard maar ook erg eerlijk gespeeld. Ik vind dat een verademing. Het is ook erg mooi hoe vrienden het voor elkaar opnemen en tot het uiterste gaan om hun maatje te verdedigen. Dat gebeurt met alle mogelijke retorische middelen, maar altijd met een uitermate grote zorg om het groepsgevoel niet te verbreken.
Cynicus als ik ben, was ik niet altijd de best geplaatste om de tekenen te vatten, maar eens je de juiste dingen in het oog houdt, is het een ontroerend mooi verhaal. Zowel zij die geweigerd werden als zij die aanvaard werden, kunnen bogen op vrienden die voor hen door het vuur zouden gaan, en dat is mooi.

Vergis je niet, ook over de meer mondaine dingen wordt met dezelfde hardnekkigheid en verbetenheid gediscussieerd. Zo is er nu het hete hangijzer dat de winnaar van elk golftornooi verplicht wordt om een ad fundum uit de beker de drinken. Normalerwijze moet die ad fundum gebeuren en uitgevoerd worden tijdens en op de duur van de groepskreet (ja, die hebben wij ook), op straffe van verdubbeling. De regel was wat in de vergetelheid geraakt, gezien de schier onmogelijke opdracht om het klusje te klaren, maar het is nu al zeker een groot agendapunt op de annual meeting van volgende maand.

Is dat niet mooi?

De vrienden van...

Verder ben ik ook lid van de ‘Vrienden van Lucien’, een clubje dat tot doel heeft onze ziel te ontlasten van alle mogelijke verhalen waarin we zelf de stomme hoofdrol speelden, maar die we tot onze grote opluchting kunnen toeschrijven aan een fictief personage, de Lucien, in wiens naam elk verhaal vertelt dient te worden. Schoon, erg schoon!

En vorige maand heb ik gehoord dat ik ga uitgenodigd worden bij de Jackies, ook golfers, die elke 10de van de maand spelen, tenzij de 10de op een zaterdag valt, dan is het vrijdag, en als het op een zondag valt, dan is het maandag.Prachtige regel, verbluffend in zijn eenvoud en in de mogelijkheid om alle eventualiteiten te vatten. Ik hoop dat ze een aantal sluitende kledingregels hebben….