lege stationsgang

Ik ben mijn rijbewijs kwijt. Voor een maand ongeveer. Niet zo leuk, maar we overleven het met behulp van vrienden, Niels (my personal driver), en het openbaar vervoer. Die alternatieven zijn nodig, omdat Niels ook nog ergens een leven heeft en de hectiek van het mijne niet voetstoots dient over te nemen. Althans dat dacht ik. Tot ik de trein nam.

Ik ben een gezellig mens, al zeg ik het zelf. Ik heb ook geen problemen met de tijdschema’s van anderen, als ik mij daar moet naar schikken. Ik zorg er dan wel zelf voor dat ik het naar de zin heb. Niet zo in het Station van Gent St Pieters op zaterdagavond, 11u.  Daar kan namelijk niets!

Met enige zin voor nostalgie herinner ik me een treinstation als een soort hangout ruimte voor het zelfkanterige. Hoe later op de avond hoe ‘weirder’ volk. Nu is dat een hel verlichte, propere ruimte, met wat automaten, beeldschermen en verder niks. Als ik niks zeg, dan is dat ook zo… Zelfs geen toilet.

Ik ben al niet zo’n ervaren treinreiziger, maar ik vind het dus hemeltergend dat je je ticket enkel via een terminal en een bancontact kaart kunt krijgen (ik ben nogal een cashman).
Bovendien mis ik die gele affiches, die je kunnen vertellen welke trein je hebt, om hoe laat, en waar ie overal stopt. In een oogopslag heb je bovendien alle alternatieven.  Op de één of andere manier geloof ik dat papier meer dan die terminals. Bij die terminal ging het overigens al goed mis; ik heb twee tickets gewonnen in plaats van één. Ik ben er bovendien zeker van dat ik minstens één trein heb laten lopen, gewoon omdat ik niet goed wist wanneer ze nu eigenlijk helemaal vertrekken. En geen hond, geen nmbs bediende om het aan te vragen. Vroeger zat er altijd minstens één, een beetje een nors mannetje, het deed wat denken aan het leger, het had wel wat, zeker als je dronken tegen hem aanlalde konnen ze een soort vaderlijk norse bezorgdheid tonen. Nu, niks, nada, noppes, nougatbollen… zoek het zelf maar uit. Ik mag er niet aan denken dat een aangespoelde toerist laat op de avond nog even naar genoelseldere zou moeten met de trein, daar komt ie nooit aan!

En daar zit je dan, minstens een half uur te vroeg, je kunt geen boek kopen, of een krant. Tot daar aan toe. Er is geen open sanitair, tot daar aan toe. Maar je kunt zelfs niets meer drinken, tenzij je genoeg muntjes hebt om ergens een blikje te scoren.  Dat is toch volledig van de pot gerukt. Het moet toch een kleine moeite zijn om ergens een barretje open te houden tot de laatste trein vertrekt/aankomt?

In tijden waar het autoverkeer in de knoop zit, waar de cheap airlines het vliegverkeer banaliseren is dit de manier waarop de NMBS reageert… we gaan nog stroever doen. En PR-gewijs uitpakken met veel reizigers tijdens de piekdagen aan de kust. We gaan Luik en Antwerpen als station vernieuwen, wat echt mooi is, maar dat wil verdomme niet zeggen dat het aangenaam reizen wordt hè. Zo zijn we niet, wij van de NMBS!

Niels gaat nog lange nachten tegemoet…