Gisteren reed ik door het Vlaams Brabantse landschap, in de omgeving van Neerijse, of één of ander gerucht, ik wil er van af zijn.  Fijne observator die ik ben, viel het oog op volgend paneel.

Laat dit niet de plek zijn om ons vrolijk te maken over fouten bij noeste nijveraars; Ik wil het probleem ten gronde tackelen.

In mijn verbeelding ging het als volgt:  Chinees komt bij één of andere panelenboer en geeft het briefje af met de gegevens, van wat er nu precies op zijn bord moet komen. ‘Intake’ noteert, en stelt helaas geen vragen, of erger nog, noteert verkeerd. De order wordt doorgegeven aan de afdeling ‘Lay-out’. Daar zit een een grafisch genie, die de wenkbrauwen fronst (of franstalig is), toch nog even checkt, maar dan de beruchte woorden krijgt. ‘De klant krijgt wat de klant vraagt, en daarmee basta! gij moet niet denken voor de klant, gij moet uw werk doen!’.   Het ontwerp belandt bij de afdeling ‘Productie’, waar de niet van gezond verstand gespeende atelierchef met het potlood achter de oren gromt dat er een fout opstaat… maar de klant wil het ondertussen zo! Quality control zullen we maar overslaan, ’t is een kmo’ke. Alles wordt gemaakt, geleverd, en hopelijk ook betaald, en hopla, het Chinees Keuken is geboren.

Op zo’n momenten heb je toch heimwee naar de vakman die klaar en duidelijk zegt ‘Joengne, ik zou dat zo niet doen, ge moet eu nen halve overslag installeren en die boulongs moeten azu gemonteerd weurden dadde der nog mee eu manivelle bijkeunt, veur as t’er probleme zijn… Kgoa  t’eu ne kie tuuge…keit ba ma thuis uuk  zu gedoane’.

Blind vaar je op dat soort stielemannen, die advies vermengen met technische vakkennis. Waar het fout loopt is het taylorisme van de moderne bedrijven, we delen het ding op in vakjes en niemand heeft nog ownership, maar iedereen heeft wel zijn werk gedaan.

Ook de klant is schuldig, want proactiviteit van de leverancier (neen, ik geloof niet echt in het partneridee, zeker niet uitgesproken, wel in de intentie en de geest) wordt meer dan eens afgestraft.  Klanten die goedbedoelde verbeteringen niet naar waarde weten te schatten, ze lopen dik gezaaid. Helaas. En dus wordt iedereen bang, en doet iedereen braaf wat ie moet doen.

Voor de liefhebbers; een weetje. Ik heb aan beide zijden van het reclamevak gestaan, en ik kan u met zekerheid zeggen dat klanten liefst van al weerwerk en gefundeerde meningen terug willen krijgen van hun bureau. Aan uitvoerende ja-knikkers heeft men meestal een broertje dood. Het is niet verboden om na te denken en uw verstand te gebruiken, echt niet.

Het kan natuurlijk ook zijn dat een Chinese retaurateur als enige vriend in de soms tweetalige zone rond Brussel, een Franstalige bordenmaker had. In een gebied waar hij om politiek taalkundige redenen enkel in het nederlands mag adverteren. En dan is het klassiek geval van de blinde die de dove de straat probeert over te helpen…gehinderd door restrictieve taalwetten. Maar het blijft jammer.